De kleine Grandisson of De gehoorzaame zoon

LVI. Brief.
De Heer Bartlet aan den Heer Grandisson. Londen den 16 September.

Hoe menigmaal, myn waarde Heer! hebbe ik u geluk gewenscht met zulk een Zoon als uw Karel is. - Gewis, deugtsaame Ouders moeten zich verblyden in het bezit van deugtsaame Kinders. - Gy ziet uwe lessen, en die uwer dierbaare Gemaalin, die hy altoos met eene zachte gehoorzaamheid heeft beantwoord beloont, myn Vriend! zyn schoon Caracter, zyne wysheid, zyne edelaardigheid, al wat hy doet, al wat hy zegt, heeft hem een algemeenen lof behaalt: ja hy wordt hier byna als een wonder van zyn tyd gepreezen: dit alles, zyne deugt, zyn verstand, en voor al zyne menschlievenheid, aan den Majoor Ar-

[p. 61]

thur beweezen, wien hy het leeven bewaart heeft, is door den Graave van D.... wiens Zuster aan den gemelden Majoor gehuwt is, aan den Koning bericht geworden: waar op de Vorst, tot loon van deeze edele daad, en van zoo veele prysselyke hoedanigheden (als iets zeldsaams in zulke tedere jaaren) hem beschonken heeft met het Ampt van den jongen Graaf, die onlangs overleden is. Zie daar dan die dierbaare, die braave Zoon, gelukkig.

De Graave van D..., heeft hem zelf by zyne Majesteit ingeleid, en was by het Gehoor tegenwoordig: hy betuigde nooit iemant, van wat jaaren hy zyn moge, met meer bevalligheid te hebben zien voorkomen. Uw beminnelyke Zoon beantwoordde den Vorst met eene edele en eerbiedige vrymoedigheid, en met die zachte welspreekenheid, welke hy zich verkreegen heeft, door zoo veele goede boeken te leezen, en door zyne oplettenheid in verstandige gezelschappen: gewisselyk het veel leezen, en wel toe luisteren naar goede redeneeringen in de saamenleeving, zyn de

[p. 62]

eenigste middelen om zich wel en vaardig te leeren uitdrukken, en dit behoorde een Jongeling nooit te verzuimen.

Wy hadden des avonds by den Graaf een luisterryke maaltyd ter eeren van uw Zoon. Hy ontfing 'er de gelukwenschingen van een iegelyk zonder dat eevenwel alle die eer bewyzen, en de lof, dien men hem gaf, de minste trotsheid in hem verwekten; neen, myn Vriend! zyn hart blyft altyd het zelfde: die schoone zedigheid, die hem zoo wel staat, blyft hem altyd by: men prees zyne welleevenheid zyne houding: men noemde hem een bevallig Jongeling: in 't kort, de jonge Grandisson was het voorwerp van elks verwondering.

Ps. Zoo eeven kryge ik de tyding, dat de jonge Heer Eduard met een Vendel in de Compagnie van den Majoor Arthur is begunstigt.