De carneval van Roomen of de vastenavonds vermaaklykheden
(1718)–Jacomo Callot– Auteursrechtvrij
[pagina 4]
| |
[pagina 5]
| |
duister, en digt;
Zyn neusje moet brillen, zyn beentjes staan vlug,
Hy toont een rond gatje, maar plat is zyn rug,
Zyn lyfje geboogen, zyn hoedtje gereed
Tot 't groeten, zyn manteltje wappert om 't kleed.
| |
[pagina 6]
| |
2.
Hy danst met Mejufvrouw een giga balet;
Zy passen zeer vinnig op sleepjes en tret:
Haar beentjes, veel vlugger als vogeltjes veer,
Aan 't drillen, en lillen, en treên op en neêr,
Zeer netjes op maaten, na 't klinken der luit,
Waarvan 'er de weêrklank de buurte door stuit.
3.
Het hoedtje met pluimen verfraait de Madam
Op 't kruintje, als of'er een pinxterblom kwam;
Haar rokjes omdraaijen en dryven zeer net,
Als of zy met hoepeltjes waaren omzet.
Het is 'er vol vreugd, in het kort wat men ziet,
Men springt 'er, men zingt 'er, daar is geen verdriet.
|
|