Lode Baekelmans
Het is mij telkens een genoegen als ik Baekelmans ontmoet en hem de hand mag drukken.
Er gaat iets buitengewoon oprechts, eerlijks en innemends van hem uit. Men voelt onmiddellijk warme sympathie en gul vertrouwen. Hij is zoals hij zich voordoet; hij zou niet anders kunnen zijn. Men voelt een vriend.
En zo is ook zijn kunst. Oprecht, eerlijk, door en door gezond, zonder de minste zweem van aanstellerij; steunend op waarneming van werkelijkheid; opbloeiend in logische verbeeldingskracht tot artistieke hoogte. In deze zo vaak zotte tijd van gezochte en geforceerde originaliteit, staat hij daar kalm en leuk te glimlachen en schijnt te zeggen: ‘Kom, kom, al die malligheid! Kijk eens hoe goed en hoe fris het leven soms nog is voor wie het zien kan zoals 't is: zo heel eenvoudig, met zijn vreugden en zijn tranen, met zijn strijd en zijn bekoring, natuurlijk, zonder nutteloze complicaties, en toch niet kleurloos, waarachtig, waarachtig niet’.
Ik houd van zijn werk. Het doet mij telkens goed het te lezen. Ik hoop dat hij nog veel zal schrijven. Er liggen daar, in zijn omgeving, nog rijke bronnen vol bruisend leven voor hem open.
Deurle-bij-Deinze, 27 april 1926.
Auteursrechtelijk beschermd