25 oktober
In de trein...
De spoortrein is iets nieuws voor mij geworden, zolang is het geleden, dat ik in een spoortrein zat.
Wat schijnt dat langzaam te lopen, al gaat het ook werkelijk snel? Komt het omdat ik zo aan de auto ben gewend, waarin men dichter bij de grond zit en de dingen duidelijker, directer als 't ware, rechts en links van zich ziet wegvluchten? Aviators beweren immers, dat zij in de hoogte helemaal geen indruk van hun snelheid krijgen en deze eerst beseffen als ze weer dicht bij de grond komen.
En wat 'n gedruis maakt zo'n trein! Een oorverdovend en toch eentonig gedruis! Tottolot... tottolot... tottolot... zo dreunt en kleppert het soms tijden lang; tot het eensklaps, over wissels, verandert in tottolettetot... tottolettetot... tottolettetot.. of even, voorbij huizen,... tettelet... tettelet... tettelettelettetet... om zich dan weer dof te zeuren in het
Auteursrechtelijk beschermd