Verzameld werk. Deel 6

7 september

Er is hier ergens, in een villa van de buurt, een jong meisje, dat piano studeert; het is wel heel, héél erg. Er moest voor zulk een geluid een andere naam gevonden worden dan piano. Het meisje, dan, studeert wat men noemt piano. Ook voor die oefening moet een gans andere term gevonden worden dan studeren. Het meisje beukt, en bonst, en hamert; en die vervaarlijk-nare geluiden stijgen vanuit het rustig dorpje hier tot de Molenheuvel op.

Het meisje studeert... Het studeert 's ochtends, het studeert 's middags, het studeert 's avonds. Het studeert bij zonneschijn of regenweer, in storm of in windstilte; in lente, in zomer of in herfst... Het meisje studeert!

[p. 128]

Ik heb het meisje horen studeren terwijl de zoete nachtegalen in de bosjes zongen; ik heb het horen studeren in de volle zomerweelde van de rijpe oogsten, toen de overladen wagens vol juichende boeren en boerinnen met de laatste garven naar de hoeve reden; ik heb het horen studeren in de heilige luister van de rood-gloeiende zonsondergangen en de mane-zilveren, stille avonden; ik heb het horen studeren tot in 't holle van de nacht, toen gans het dorp reeds lang ter ruste lag. Doch vandaag voor het eerst heb ik het aldoor-studerende meisje gezien!

Ik stelde mij haar voor als een machtige deerne met vierkante schouders, met spannende borsten en handen als knuisten... En wat zag ik: een ziekelijk wurm met fletsblauwe ogen en gelig gelaat, dat zich met moeite voortsleepte en naar de adem hijgde.

Hoe is het mogelijk dat dát 't studerend meisje is! Want het is erg, het is wel heel héél erg!