XXI
Twee werelden!... Er lag een grote waterplas tussen beide, waarover schepen voeren, onophoudend, heen en weer. Het duurde slechts een week - en minder nog - om van de ene wereld in de andere te komen en toch was het soms of zij tot twee verschillende planeten behoorden.
Tegen het einde van de zomer schreef Maria aan Ivan:
Ivan, nu zijn de plannen vast gemaakt. Het seizoen is te verre gevorderd om nu nog te reizen, maar tegen Paschen die komt moogt gij ons vast en zeker verwachten: Oculi, Franklin, Clotilde en ik. Clotilde stelt het zoo goed mogelijk na haar tweede bevalling en het is een plezier om te zien hoe schoon de kleine Myriam opgroeit. Ook Grover stelt het opperbest en wordt eenen fameuzen deugniet; zoodat zij gemakkelijk uit zal kunnen met Molly die achterblijft om voor de kleinen te zorgen. Franklin klapt van niets anders meer dan van de ‘old country’ te zien en zelfs Oculi, die anders zulk een hardekop van Amerikaan is, begint oprecht goeste naar de reis te krijgen; zoodat wij ons allen buitengewoon verblijden in de aanstaande reis. Vóór dien tijd zullen wij in ons schoon nieuw huis zijn en Clotilde zal zich van haren kant ingericht hebben in het huis waar wij nu samen wonen. Afin, Ivan, het is maar om te zeggen dat wij allen om het meest vol hoop en blijdschap zijn. Ik heb ook een gedacht dat de reis goed zal doen aan Oculi zijn dyspepsia en dat hij zal leeren eten zonder alzoo te slikken als hij zal zien dat de menschen in de old country dat ook niet doen.
Laat ons weten hoe gij het allen stelt en telt met ons de dagen af van nu tot Paschen.
Auteursrechtelijk beschermd