de begeerte.
Eens, op een namiddag, zond zij hem door een van de dienstmeisjes de boodschap, dat hij met de auto Mr. Pupke en Mr. O'Healy moest gaan afhalen en bij haar brengen. Ivan meende verkeerd verstaan te hebben en zond het meisje om nader toelichting. Ja, het waren wel die beide heren, die hij moest gaan halen; en daarna ook een notaris en een advocaat, waarvan hij het adres kreeg.
Ivans handen beefden om het stuur. Wat! O'Healy, haar vroegere verloofde; en Pupke, Mr. Keanes concurrent! En dan die advocaat en die notaris; wat was er aan de hand?
De zitting duurde lang in Mrs. Keanes residence. Ivan zat zich in ongeduldig wachten te verbijten. Toen de heren eindelijk buitenkwamen las hij opgewektheid op hun warme gezichten. Zij praatten druk over dingen, die hij niet kon begrijpen.
Twee dagen later was er nog eens een vergadering. En de week daarop volgend nog twee vergaderingen, waarvan de laatste meer dan drie uren duurde. En nog dezelfde avond publiceerden de Blue Springs Daily News en de Blue Springs Herald gelijktijdig een bericht, dat de hevigste opschudding in gans de stad verwekte: de fabriek van Mr. Keane en die welke Mr. Pupke en consorten aan het opbouwen waren, werden tot één enkele grote zaak met aandelen versmolten! Dzjeurens kwam met de fladderende couranten in het houten huisje aangerend en berichtte, dat de gronden langs de Red Hill weg met sprongen in de hoogte gingen; en Ivan was als dol, als dronken: Mrs. Keane had hem zo juist gezegd, dat zij voor de ganse winter met de auto naar Europa gingen, zodra haar geldelijke zaken bepaald geregeld waren.
Er werd die avond champagne gedronken, in het houten huisje. Franklin was dik en rond van trots en Clotilde schreide van geluk. Zij zei aan Ivan, net of hij op het punt stond om te vertrekken, dat hij toch vooral aan moeder en aan Peetsen zeggen moest hoe rijk zij werden. Oculi kon geen ogenblik rustig blijven zitten en sprak van ergens, maar niet in de ‘old country’, te gaan rentenieren; en Maria was gek, gewoon gek, om beurten, zonder enige reden, schaterlachend en schreiend dat de tranen haar langs de wangen rolden. Uncle Gerrit, de