IX
Ivan verkeerde in een staat van koortsige opwinding. Het was besloten, hij ging met zijn jonge meesteres naar Europa! Hij ging! hij ging! hij ging!... hij kon er niet van eten en niet slapen. Hij had haar gevraagd of hij een paar dagen vrij kon krijgen om zijn moeder te bezoeken en dadelijk had zij toegestemd. Dat zou dan gebeuren op de terugreis, terwijl zij zich even in Parijs ophield, voor haar toiletten.
De auto was reeds per spoor vooruitgezonden; de reisbiljetten waren genomen. Ivan was vrij, deed boodschappen, ontving bezoeken. Maria was om beurten stil en heftig opgewonden, met plotse schaterbuien, als van een hysterische; Clotilde schreide af en toe zachtmoedig, hoopte dat hij niet lang weg zou blijven, gaf hem allerlei groeten en complimenten mee, voor Moeder, voor Peetsen, voor Lisatje Baere, voor een hoop kennissen en vrienden. Oculi liep zenuwachtig heen en weer. Hij die zo door en door veramerikaanst was, zou nu toch ook wel willen meegaan om nog eens die achterlijke ‘old country’ terug te zien. Dzjeurens kwam Ivan opzoeken en zei hem dat hij ginder moest vertellen, dat zij allen op weg waren om schatrijk te worden door hun speculaties in terreinen. - Op dit ogenblik ben ik al meer dan tweehonderd duizend dollars waard, verkondigde hij met zijn ‘lamijnige’ stem. Ook Mielke Vervaet kwam hem even begroeten, maar hij was zo erg dronken, dat Franklin hem met zacht geweld aan de deur moest zetten.
's Ochtends Van het vertrek schreide Maria geweldig. Zij had trouwens niet kunnen zeggen waarom, want het ogenblik daarna schaterde zij weer in opgewonden vrolijkheid uit. Zij brachten hem allen aan de trein en wuifden hem na met zakdoeken. Hij vertrok een dag vroeger dan zijn meesteres, om de inlading van de auto bij te wonen.
Auteursrechtelijk beschermd