|
| |
Zevende tooneel.
Krelis, Elsje, Tomas, Pieternel, Kloris, Roosje, Teeuwis, Mansette.
'k Wensch je t' zaem de zeegen.
Ik ook, daer heb je nou niet teegen.
Ik wensch zo veul ik wenschen mag!
Dat zy te zaemen al den dag,
In vreugd en vrolykheid mag leeven.
Dat hoop ik wil den Hemel geeven.
Wel nouw, dat ken tot zo ver toe.
| |
| |
Maer, Elsje, ben je nog niet moê,
Om Krelis langer op te houwen?
ô Ja, wy zullen zaemen trouwen.
Hy het myn jaewoord alleweg.
Wel! wat een vreugd! jawel, ik zeg!
Ik dank je, schoone en uitgeleezen:
Ik zel je staeg gedienstig weezen.
In alles wat je hebt van doen.
Stae toe, dat ik je daerop zoen.
Kom, nou an 't eeten en aen 't smullen,
Al 't zoenen kan den darm niet vullen,
Kom, schenk de glazen vol met wyn;
En laet ons lustig vrolyk zyn.
Al de Vrienden gaen, nevens de Bruid en Bruidegom, aan de Tafel zitten, terwyl 'er een Boere deun gespeeld word.
Wie of nou 't eerste zel beginnen?
Wacht noch een beetje, Elsje 't eerst,
| |
| |
En dan dans ik met haar om 't zeerst.
Kom, Kreel; genoeg met al dat kallen,
Wy kunnen straks weêr an gaan vallen,
Goeden avond, myn zoete troesje;
Nou eens gekust, wy zyn alleen:
'k Mag jou schoonheid heel wel leyen,
Dat is, om jou en anders geen.
Myn lief je, myn dief je, myn hondje, myn schaf,
'k Zweerje by 't bont van Lubbert ooms kat.
En och! och! och! dat ik je reis had. bis.
Wel, wat praet die vryer aerdig,
Een meisje, die 't maer wil doen.
'k Loof je zond me wel licht bekooren;
Je schynt me zo geweldig groen,
Jy zegt het zo geestig, zo aerdig, zo raer,
'k Wensch jou den Bruigom al binnen 't jaer.
En och! och! och! myn suikerde vaêr. bis.
Wel, myn alderliefdste Bruidje,
Daer is myn hand, ontfang myn trouw;
Dan zo zweer ik zel je weezen
Myn eige zelve; ja, myn vrouw.
| |
| |
Maer zeg het wat haestig, en maek me niet bang,
Zo zing ik van vrengde de vrolyke zang,
Maer och! och! och! je wacht me zo lang. bis.
't Is wel, ik zel het myn besje vraezen,
En kom dan morgen om bescheid,
Dan zel ik het jou al verhaelen,
Wat dat myn besje heeft gezeid.
Maer ik zorg zy is 'er niet wel toe gezind:
Praet ik van trouwen, zo zeid ze: ‘myn kind,
‘En, och! och! och! zie wat je begint,’ bis.
Wel, myn alderzoetste liefje,
Ga by jou besje met fatzoen,
Dan zel z' haer oude koude zinnen
En zeggen wat jou staet te doen.
Dan ben ik de Bruigom en jy bent de Bruid:
Hael een Notaris, die 't huwelyk sluit,
En, och! och! och! myn vryen is uit. bis.
Kom, Kloris, lustig, als een man,
Nou jy, en ik, jy moet 'er an.
Welaen, ik ben 'er meê te vreden,
Zo ken men onzen tyd besteeden.
Kloris tn Roosje dansen.
| |
| |
Zie, zo! zo moet men bruiloft houwen;
't Is een pleizier om dus te trouwen.
Nou luister, Kreel, gae weêr jou gang,
't Gaet wel, my duurd het niet te lang.
Kom, laet ons dan Bachus met dansen begroeten.
Die springt van de kop in de voeten.
Elsje en Roosje dansen.
Kom, Tomasvaêr, nou moet jy dansen.
Met Pietje, 'k zal terwyl wat, schransen.
Kom, geef my eerst een glas met wyn:
Speul op een Deun van Jakkelyn.
Na 't dansen.
Zie zo, Moêr Jans, gansch elleweeken!
't Was tyd, myn beenen die bezweeken;
Had deuzen dans noch lang eduurd,
Zo had ik haest myn kwast eschuurd.
| |
| |
Nou moet men eens de Bruid bedenken.
En haer wat in beur Huisraed schenken.
Daer is een leepel, met een kom.
Zie daer, daer heb je, Bruidegom,
Een pispot om je blaes te leegen.
Daer is een luur, om 't kind te veegen,
Daer is een peperdoos, goê man.
'k Heb ook een tang, een schop en heugel,
Een beuzem, en een asschevleugel.
Wel zo, zo raekt ons Huisraed klaer.
Ik dankje, vrienden, allegaêr.
Myn kynd, wat kunje meer begeeren?
'k Schenk haer een bed met varkens veeren.
Wel hoe, wat 's dat? wel lachje nar?
't Is maklyk, want het stuist niet var.
Zie, bruigom wat ik jou kom schenken,
Daer gy me altyd kund aen gedenken.
| |
| |
Ik heb een Eentje en een Waerdje,
En een hondje en een kat.
En een hennetje, en een haentje,
Als jy bier komt in te leggen,
Ja, ja, 'k verstae wat jy wilt zeggen.
Dat heb je wonder wel eklaerd;
Ja, Krelis, 'k zeg dat het zyn aerd.
Non eens de glazen vol eschonken,
En op dat deuntje braef edronken.
Kedaer, dat gaet je nae je gat.
Och! Man, je drinkt je nog wel zat.
Daer is nou niet veul aen gelegen;
Ik heb een lyf dat kan 'er tegen.
'k Zal zuipen dat men wambes scheurd;
Het valt me daeglyks niet te beurd.
Kom, Jongens, nou al t' zaem aen 't springen:
Zet an een kant al deuze dingen.
Daer ben ik meê te vreên, beget.
'k Ga met myn bruid dan voort nae bed!
| |
| |
Krelis en Elsje, nevens het heele Gezelschap, zingen:
Wat is ons al vreugd gegeeven
In 't vermaek'lyk buitenleeven!
't Is zo aerdig, 't is zo zoet,
Alles wat den Landman doet.
Hy verheugd zich, onder 't lommer
Van 't geboomt' vind by geen kommer,
Niemand weet hier van verdriet:
Hoofdsche staetzucht plaegt ons uiet.
Aen deez' liefelyke streeken,
't Ruisschen van de klaere beeken;
't Pluimgediert', dat geestig kweelt,
's Landman! oog en ooren streelt,
Hier word een Ballet van 't heels Gezelschap gedanst.
EINDE.
|
|
Auteursrechtvrij