De bruiloft van Kloris en Roosje

Zesde tooneel.

Pieternel, Roosje, Kloris, Teeuwis, Mansette; Tomas, struikelende met de Tafelborden, die over het Tooneel rollen.

Pieternel.

 

Wel man, wel hei! wel, dat 's verbrust;

[p. 15]

 

Je zoud de vreugd hier wel verknollen.

 

Wel laet jy al de borden rollen?

Tomas.

 

Wees maer gerust, vrees nergens veur,

 

Het gaet nu met de Bruiloft deur.

 

Wat scheelt 'er noch an onze zaeken?

 

Heb jy nu alles klaer gaen maeken?

 

Ho! welkom, vrienden, welkom, all':

 

Wat, wat! met dien verbrusten val

 

Had ik, kedaer, schier zelf vergeeten,

 

Om jou lui wellekom te heeten.

Pieternel.

 

Dat zel zo naeuw niet koomen, Vaêr;

 

Was nou maer 't volkje by mekaêr.

Tomas.

 

Laet zien, wie moet 'er nou noch weezen?

 

Ja, Kreel en Elsje.

Teeuwis.

 

Zy zyn deezen

 

Laen in egaen, en zullen hier

 

Zo aenstonds weezen, 'k had het schier

 

Verzuimd te zeggen.

Tomas.

 

Niemendallen,

 

As zy maer komen.

Teeuwis.

 

Met dat vallen

 

Kon jy jou hebben zeer edaen.

[p. 16]

Tomas.

 

'k Had dan zo haest niet op estaen.

Pieternel.

 

Ja, ja, zy zullen wel haest koomen.

Tomas.

 

Daer zien ik ze al deur deeze boomen,

 

Ze schynen byster wel te vreên,

 

Ik zel 'er te gemoed gaen treên.

Pieternel.

 

Daer zyn ze.