Het gheestelyck blom-hofken van Bethleem
(1664)–Godfried Bussé–
Auteursrechtvrij
[pagina 154]
| |
Cantus.HOort hoc dat een vierigh herte, Met der minner-
Hae- re lieffe- lijcke smerte, Kennelijck The-
pijl gheraeckt,{Hoort wat sy heeft selfs be- schreven:
resa maeckt.{Hoort wat sy heeft selfs be- schreven:
Siet ick leve niet in my, Maer verwacht een ander leven;
Dat ick opentlijck belij.
 | |
[pagina 155]
| |
Bassus.HOort hoe dat een vierigh herte, Met der minner-
Hae- re lieffe- lijcke smerte, Kennelijck The-
pijl gheraeckt,{Hoort wat sy heeft selfs beschreven:
resa maeckt,{Hoort wat sy heeft selfs beschreven:
Siet ick leve niet in my, Maer verwacht een ander leven;
Dat ick opentlijck belij.
 | |
[pagina 156]
| |
1.
HOort hoe dat een vierigh herte
Met der minner-pijl gheraeckt,
Haere lieffelijcke smerte
Kennelijck Theresa maeckt
Hoort wat sy heeft selfs beschreven:
Siet ick leve niet in my;
Maer verwacht een ander leven;
Dat ick opentlijck belij.
2.
Die vereeninghe der minnen
Die mijn siele leven doet,
Maeckt dat Godt hem laet verwinnen
Als mijn alderhooghste goet:
Gheeft hy hem aen my ghevanghen,
Ende maeckt mijn herte vry;
Daerom bid' ick met verlanghen
Lost my van dees slaverny.
3.
Hoe langh sal dit leven dueren?
O verdrietigh ballinckschap!
Herde Kercker u besueren
Maeckt der sielen krachten slap,
Dese banden, dese boyen,
Die mijn siel gansch houden vast,
Doen my t'leven soo verfoyen;
En t'verwachten my belast.
4.
Wie soud' t'leven niet verdriten!
Bitter leven als de gal:
Alsmen Godt niet can gheniten,
Oft beminnen boven al?
Liefd' is soet, maer het verbeyen
| |
[pagina 157]
| |
En verlanghen valt te swaer,
Godt doet t'leven van my scheyen:
Och oft ick ontbonden waer.
5.
Alleen leef ick door betrouwen
Dat ick jmmers sterven moet;
Dit doet my den moet behouwen,
Dat de doodt oock leven doet:
Doodt die levendigh kont maecken,
T'sa, komt hier, en toeft niet meer;
En naer een lanck-durigh haecken
Jont dat ick verwacht soo seer.
6.
Siet hoe krachtigh is de liefde,
Leven my dan niet beswaert:
Och oft ghy my soo gheriefde,
Dat ghy heel verloren waert;
U verliesen is u vinden;
Komt dan aldersoetste doodt,
Komt dit leven ras verslinden,
Komt en helpt my uyt den noodt.
7.
Eeuwigh leven, dat is leven,
Hier is maer een levens schijn
Wilt my dit niet haest begheven
Jck kan niet in 't leven sijn;
Doodt komt aen, komt my bederven
Neemt van my doch niet de vlucht:
U wil ick als nu beerven
Daer ick daeghelijckx om sucht.
8.
Wat kan ick den Heere schencken?
Die in mijne siele leeft,
| |
[pagina 158]
| |
Dan dit leven te verkrencken
Voor hem die t'ghegheven heeft?
Hem gheniten, hem verkrijghen,
Door de doodt is mijnen lust,
Hier naer mijn begheerten hijghen
Daer mijn siel alleen in rust.
9.
Moet ick dan van u afwesen
Soetste leven mijnen Godt!
Wie sal dese pijn ghenesen?
Ach, de doodt valt my te lot;
Eene doodt niet om beschrijven
Die van my het leven weirt;
Die mijn leden doet verstijven,
Soo dat my, my-selven deirt.
10.
Beter gaet het boven maeten
Met een visken buyten t'nat,
Dat het waeter heeft verlaeten
Want het sterven helpt het wat;
Want de doodt die eyndt de pijnen,
Machmen achten voor gheluck:
Salder een doodt swaerder schijnen
Dan in droef heydt en in druck?
11.
Throost my dat ick u aenschouwe
Jn het Heyligh Sacrament:
Siet terstont soo groyt mijn rouwe
Dat ghy daer soo sijt ontrent;
En dat ick u niet ghenieten
Noch aensien kan naer mijn wensch,
Dit doet my veel traenen gieten;
Om u Godt gheworden mensch.
| |
[pagina 159]
| |
12.
Komt de hope my verblijden
Dat ick u seer haest sal sien:
Wederom soo wast mijn lijden
Jn't bemercken dat misschien,
Jck u mijnen uytverkoren,
Sal verliefen door mijn schult:
Maer de hope brenght te vooren
Dat ghy dit beletten sult.
13.
Treckt ô Heere, treckt my krachtigh
Uyt den doodelijcken strick
Nempt my t'leven Godt Almachtigh,
Toeft niet eenen ooghen-blick:
Siet ick sterf om u t'aenschouwen
Siet van liefde ick beswijck,
Jck en kant niet langher derven
Dat is my onmoghelijck.
14.
Mijne doodt sal ick beklaeghen
En mijn droevigh leven mee,
Mijne sonden die t'hert knaeghen
Veroorsaecken dese wee;
Dat ick t'leven moet verdraeghen
Dat het sterven van my vliet
Godt, mijn leven, mach ick vraeghen;
Haelt my ras uyt dit verdriet.
FINIS. |
|