Het gheestelyck blom-hofken van Bethleem

(1664)–Godfried Bussé– rechtenstatus



[pagina 100]
Klaegh-liedt, Vande H. Maria Magdalena over de doodt ende afwesen van haeren Beminden Bruydegom Iesus Christus. Stemme als volght.
Cantus. HEeft je- mandt oyt ghesmaeckt, Wat dat het is te minnen Hoe dat een hert gheraeckt, Door liefde brant van binnen Dat hy sijn ooghen vry, Komt vesti- ghen op my, Die beween, hem alleen, Die ick droeve Magda- leen, Be- min en anders gheen.

[pagina 101]
Bassus. HEeft jemandt oyt ghesmaeckt, Wat dat het is te minnen Hoe dat een hert gheraeckt, Door liefde brant van binnen. Dat hy sijn ooghen vry, Komt vestighen op my, Die beween, hem alleen, Die ick droeve Magdaleen, Bemin en anders gheen.
[pagina 102]
1. HEeft jemandt oydt ghesmaeckt, Wat dat het is te minnen? Hoe dat een hert gheraeckt Door liefde brandt van binnen: Dat hy sijn ooghen vry Komt vestighen op my, Die beween, hem alleen, Die ick droeve Magdaleen, Bemin en anders gheen. 2. Jesus was hy ghenaemt, O naem van louter soetheyt! O naem die wel betaemt, Sijn uytghemeten goetheyt! Die my soo swert en vuyl, Trock uyt der sonden kuyl; Die mijn siel weder hiel, Datse niet terstont en viel Tot inden helschen wiel. 3. Als eens sijn Godtlijck licht, Mijn doncker hert bestraelde, Terstont uyt mijn ghesicht Een grooten reghen daelde. Jck wies sijn voeten ras Jn eenen traenen plas, T'hayr dat vloogh, eerst om-hoogh, Maeckte sijne voeten droogh, En al het nat insoogh.
[pagina 103]
4. Ghesalft en oock ghekust, Heb ick de schoone voeten, O voeten! mijnen lust: Weert duysentmael te groeten: T'sedert ben ick oprecht, Aen de voeten ghehecht, Waerse gaen, waerse staen, Magdalena sietmen gaen, Oock op de selve baen. 5. Jck liep altijdt naer hem Door landen, dorpen, steden, Oock te Jerusalem, Daer hy leest heeft gheleden, Aen t'Kruys sagh ick mijn lief Daer hanghen als een dief, Och! hoe groot was den noodt Als hy moeder-naeckt en bloodt, Sijn dierbaer Bloedt vergoot. 6. Helas! als ick aensagh Het leven sonder leven, En dat hy stierf, die plagh Het leven ons te gheven; Mijn aensight wirde bleeck, Door droet heyt ick besweeck: Gheen ghedacht, gheene kracht Was daer meer in mijne macht, Die was ghelijck versmacht.
[pagina 104]
7. Als ick weer tot my quam, Het was my soet te schreyen; Den moet ick wat harnam, Mijn hert ghinck ick uyt-spreyen, Och Jesu, riep ick, och! Waer toe soo leef ick noch. Daermen siet ô verdriet! Dat het leven van u vliet: Och wat is my gheschiet. 8. O Kruys ô dierbaer hout Dood-bedd' van mijn beminde, Ghy my ghenaghelt houdt, Om dat daer is te vinden, Jn uwen saechten schoodt De wel ghewenste doodt: T'is my pijn, niet te sijn, By den ghenen die is mijn, En ick gheheel de sijn. 9. Jn't graf wordt hy gheleyt Daer by lagh oock mijn liefde: Jesu, heb ick gheseyt Och oft het u beliefde Dat ick met u eenpaer Hier oock begraeven waer! Jck beswijck haestelijck Maeckt dit lichaem oock een lijck Om u te sijn ghelijck.
[pagina 105]
10. Jck ghinck en quam aen t'graf, Met traenen, droef heydt, sorghen, K'en kost daer niet wel af, Mijn schat was daer verborghen, Jck sagh daer dickwils in, Waer is die ick hemin? Waer is hy, die tot my Spreckende, my maeckte bly, O Godt! siet wat ick ley. 11. Wat ist een die bemindt, En niet en kan gheniten? Die soeckt en niet en vindt Hy mach wel traenen ghieten: Waer zijt ghy mijnen Godt! Mijn lief mijn hooghste lot, Och wanneer! soetsten Heer Sult ghy nemen uwen keer, En my vertroosten weer? 12. Jst datmen niet en kan Des liefdens vier bedecken U liefde moest u dan Rasch vander doodt verwecken, En u verthoonen, klaer, Die u mint boven haer: U mijn Heer, min ick meer Dan mijn leven, goet en eer, Komt Jesus, komt doch weer.