Het gheestelyck blom-hofken van Bethleem

[p. 96]

Liedeken:
Ter eeren vanden Heylighen ende glorieusen Patriarch Benedictus.

Stemme: Ie ne voit rien desous, &c.

Cantus.

KOmt Maeghden Jonghelinghen al, Komt en vermenight

ons ghetal: Want Benedictum moetmen prijsen,
Sijn wijt beroemden naem vertelt, Ten toon sijn heyligh leven
stelt, Soo sullen wy hem eer bewij- sen.

[p. 97]

Bassus.

KOmt Maeghden Jonghelinghen al, Komt en vermenight
ons ghetal: Want Benedictum moetmen prijsen,
Sijn wijt beroemden naem vertelt, Ten toon sijn heyligh leven
stelt, Soo sullen wy hem eer bewijsen.

[p. 98]

1.

 

KOmt Maeghden Jonghelinghen al,

 

Komt en vermenight ons ghetal:

 

Want Benedictum moetmen prijsen,

 

Sijn wijdt beroemden naem vertelt,

 

Ten thoon sijn heyligh leven stelt,

 

Soo sullen wy hem eer bewijsen.

Van jonckx af hy de werelt liet,

En nam het Kruys tot sijn gheniet:
Met vreught vliet hy de stadt van Roomen,
Verlaet de wereltlijcke school,
En is gaen woonen in een hool,
Onder de beesten ende boomen.

Hy dan door liefde wel ghemoet,

Badt Godt den Heer met al oodtmoet,
Dat hy hem soude sterckheyt gheven;
Mijn siel seyd' hy, gheef ick u Heer
K'en acht het werelts goet niet meer,
U wil ick dienen al mijn leven.

Den helschen vyandt die door nijdt,

De dienaers Godts soo vreedt bestrijdt,
En kost dees liefde niet meer lijden,
Ghelijck een meerle vloogh hy aen,
En quam soo voor sijn ooglien staen;
Begonst hem vleeslijck te bestrijden.

Maer Benedictus wel ghemoet,

Wierp hem in doornen tot het bloedt,
Verwont hier door des duyvels laeghen,

[p. 99]

 

Soo dat voor soo een korten tijdt,

 

Hy sijnen maeghdom heeft bevrijdt,

 

Om Godt altijdt hier te behaeghen.

Sijn liefde die was sonder maet,

Daerom quam hy in grooten haet,
Die wilden sijne deught verstooren:
M'en bracht hem een ghelas vol wijn,
Maer t'was ghemenghelt met venijn,
Om door den dranck hem te vermooren.

Maer door het heyligh Kruys vermaert

Breckt hy t'ghelas, en t'viel op d'aerd',
Daer saeghmen hunne boosheydt vlieten:
Verlaet dit volck der duysternis
En treckt weer inde wildernis,
Om Godt soo beter te ghenieten.

Sijn siel was altijdt onbesmet,

Door sijn ghedurelijck ghebedt,
Door vasten ende goede wercken:
Soo dat hy twee het leven gaf,
Diemen moest draghen naer het graf:
Ghelijck wy in sijn leven mercken.

O Vaeder door u deughden groodt,

Staet ons by in alle onsen noodt,
U dienaers treckt uyt dees ellende
Op dat wy met u eeuwelijck
Ghenieten moghen t'Hemelrijck
Bidt Godt voor ons een saligh eynde.

FINIS.