|
| |
| |
| |
Gezangen van ds J.W. Bussingh. No. XXIV.
Gedachten bij het graf van den christen.
Zangwijze: schutte, stichtelijke Gezangen; IIIe Deel; Bladz. 33.
Zij, die, in de jongste stonden,
Tot het sterven voorbereid,
Als verwinnaers juichen konden,
Gaen gewis in Heerlijkheid.
Ja, uw heil, rechtäerte Vromen!
Heeft geen sterflijk oor vernomen,
't Is te verr' voor 't menschlijk oog,
't Is voor 't fijnst vernuft te hoog.
| |
| |
Eeuwig, zalig, heerlijk leven,
Zal de Heer aen uwen Geest,
Ja, oneindig meer nog geven,
Dan uw voorsmaek is geweest.
Nu zal al het leed verdwijnen,
Nu de heilzon eeuwig schijnen,
Nu, hoe moeilijk, duister 't waer',
Nu wordt alles helder, klaer. -
| |
| |
Hem, wien duizend Serafs prijzen,
Die, en mensch, en Engel, schiep,
Den Almachtigen, den Wijzen,
Die 't Heeläl in 't wezen riep,
Dien wij staem'lend Vader noemen,
Kan die mensch, naer waerde, roemen,
Die Hem ziet, bij 't eeuwig licht,
Aengezicht tot aengezicht.
| |
| |
Groot verschil is 't licht, en 't duister,
Van den dag, en van den nacht; -
Hoe verdooft, bij 's Hemelsch luister,
Aerdsche heerlijkheid en pracht!
Groot verschil! - 'k Gevoel 't, met beven,
Tusschen 't sterven en het leven;
Maer, nog grooter onderscheid,
Tusschen tijd en eeuwigheid.
| |
| |
Hoe geheim, hoe ook verborgen,
Dan ontdekt zich 't eeuwig lot;
Hem ontzinken al de zorgen,
Die ontslaept, gerust in God.
Tranen wiss'len dan in zangen;
En, het doel van zijn verlangen,
Is de Groote Dag des Zoons,
Der bestraffing en des loons.
| |
| |
Wen de laetste donders rollen,
Wen de dag geen nacht meer heeft,
Zonnen, starren, hemelbollen,
En de kreits der aerde beeft:
Wen ook zij, aenbiddend, beven,
Die dien laetsten dag beleven,
Rust de Christen zalig, zacht,
Die, in 't graf, zijn' God verwacht.
| |
| |
Hallelujah! - Amen! - Amen! -
U, voor ons aen 't kruis geslacht,
U, groot boven alle Namen,
U zij de eere toegebracht.
Dierb're Heiland! Uwe smarten,
Geven troost aen onze harten,
En, Uw groote Midd'laer-dood,
Is de sterkte in stervens-nood. -
| |
| |
Ik omgorde mijne lenden';
'k Maek mij tot den strijd bereid;
'k Zal, vol moeds, mijn loop volënden,
En mijn loon is zaligheid. -
ô! Gij hebt mijn angst geleden,
Gij, Gij hebt mijn strijd volstreden,
Gij zult, in de laetste pijn,
Ook mijn God en Redder zijn! -
(Het Hoogduitsch, van eenen Ongenoemden, vrij gevolgd.)
|
|
Auteursrechtvrij