|
| |
| |
| |
Gezangen van ds J.W. Bussingh. No. XIX.
Boetzang.
Zangwijze: Psalm 66. 98. 118.
Hoe prangt mij 't knagende geweten! -
'k Vind nergends troost of grond van hoop! -
Mijn hart wordt als van een gereten,
Bij 't peinsen op mijn levensloop;
Niets, niets dan dwaesheid, en gebreken,
En razernij, ontdekt het mij:
't Roept dreigend: God zal 't zeker wreken!
Ja, godloos Zondaer, sidder vrij! -
| |
| |
Wat smaekte ik toch sints al die jaren
Dat ik den dienst van God verliet?
'k Had niets dan schrikken en gevaren,
Pijn, zielenönrust en verdriet. -
ô Zonde, bron van al mijn smarte,
Hoe tomeloos jaegde ik u na!
Nu loont gij mij met angst van 't harte,
Nu komt licht mijn berouw te spaê.
| |
| |
Waer zal ik nu die blijdschap vinden,
Die gij me ô wellust hebt beloofd? -
'k Zie al uw vreugd in rook verzwinden,
En mij van allen troost beroofd.
Gelijk met u, ô ijdelheden,
Vliedt ook de rust mijn's levens heen,
De wroeging volgt alöm mijn schreden,
Nooit is mijn lijden doorgeleên.
| |
| |
Ach, alles is voor mij verloren,
Gezondheid, naem, en goed, en eer,
'k Moet van den dwazen smaedheid horen,
De wijze heeft geen meêlij meer.
'k Wensch niet te sterven, niet te leven,
't Is beiden vreeslijk voor mijn hart,
ô Zonde! 't loon dat gij kunt geven,
Is niet dan weêdom, angst en smart.
| |
| |
'k Gevoel het, eeuwig zal ik leven,
En eeuwig duurt der zonden pijn,
Wat ik verdien zal God mij geven,
En schriklijk zal mijn oordeel zijn.
Ik dorst Zijn liefde stout verächten,
'k Trotseerde Hem in 't aengezicht,
'k Moet zeker 't ijslijkst vonnis wachten,
Wen Hij naer 't strengste recht mij richt.
| |
| |
Hoe durve ik voor Uw vierschaer treden,
Gij, die Uw straf gewis vervult?
Hoe hopen dat Gij mijn gebeden,
Mijn tranen, zien en horen zult? -
Gij zijt rechtvaerdig; dit bezeffen
Doet sidd'ren voor Uw Majesteit: -
Maer Gij zijt liefd'rijk; - Wij verheffen
Ons hart, daer 't op die liefde pleit.
| |
| |
Wanneer ik nog de zonde hate,
Voor 't misdrijf schrikke, als voor den dood,
Mij nog op Uw genaê verlate,
Met ernst verricht' wat Gij gebood:
Wanneer 'k, om jesus bitter lijden,
Nog smeke: heb, ô God, geduld!
ô Laat Zijn sterven mij bevrijden!
Dan nog vergeeft Gij mijne schuld. -
| |
| |
Wil, Hemel, Aerde, wil het horen!
Getuig Gij tusschen God en mij!
'k Heb trouw bij jesus dood gezworen,
Help God dat ik standvastig zij!
Ontferm U mijner, Eeuwig Wezen!
Neem in genade en gunst mij aen!
Zo waer Gij leeft, ik wil U vrezen,
En 't pad van Uw geboden gaen.
(Het Hoogduitsch van B. Munter vrij gevolgd.)
|
|
Auteursrechtvrij