|
| |
| |
| |
Gezangen van ds J.W. Bussingh. No. XIV.
De opstanding van Jesus.
Zangwijze: (met een kleene verändering) schutte, stichtelijke Gezangen: IIIe Deel; Bladz. 6. Hoe werd daar 't hart van God vergast. enz.
Ontzachlijk wonder! - De aerde beeft! -
Hoe trillen daer de Cederkruinen! -
Wat glants, die hier voor de oogen zweeft,
Bij 't rijzend licht, in Josephs tuinen! -
Daer schud, daer kraekt, daer scheurt het graf: -
Daer daelt een vlugge Cherub af: -
Daer barst, daer springt het zegel open. -
Wat zie 'k? - Mijn jesus! - Hij ontwaekt! -
Hij heeft den band des Doods geslaekt! -
Triömf! - Vervuller van mijn hopen! -
| |
| |
Triömf! - Triömf! - Emanuël
Mag d'eersten glorietrap beklimmen. -
Triömf! - Nu zwicht en Dood en Hel! -
ô Zegevierend uchtend-glimmen!
Nog naeuwlijks spreidt de Zon het schoon
Der eedele Natuur ten toon',
En heeft het nachtfloers weggetogen;
Of ziet, de groote Heilzon schijnt,
De nacht van zondenschuld verdwijnt,
De heilgloed flikkert ons in de oogen. -
| |
| |
Wierdt Bethlems schaem'le Herderswacht
Verrukt, door 't licht der Serafs-choren,
Toen zij het holste van den nacht
Zag in een held'ren dag herboren:
Die luister, zonder wedergaê,
Die eer voor 't vruchtbare Efrata,
Kan bij dees schonen glants niet halen: -
Hier rijst het heerlijkst morgenlicht,
Hier blinkt een Zon, die 't aengezicht
Nooit weêr ter kimm' zal onderhalen.
| |
| |
Een Troongeest dael' hier naer beneên,
Om 't daev'rend grafgewelf te slechten,
Zijn bliksemgloed beroer' de leên
Der forschgespierde Wapenknechten;
Men vall' Zijn Majesteit te voet'; -
Doch rasch verdwijnt die Serafs-gloed:
Met grootscher prael herrijst dees morgen. -
Nu jesus zelv' zijn glants verspreid,
Blijft rasch der Eng'len-heerlijkheid,
De Cherubs-gloor voor 't oog verborgen. -
| |
| |
Godvruchte Vrouwen! - weent niet meer! -
Uw Vriend, uw Heiland is verrezen:
Gaet, volgt uw' grooten Opperheer,
Een dankb're traen vervange uw vrezen.
Dat hier 't verguizend Jodendom
Van schaemte bloos', bezwijk', verstomm':
Het ziet zijn' fieren trotsch verbroken. -
Hij, wien 't geweld een poos verwon,
Die Held, die 't al verwinnen kon,
Heeft moedig 't hoofd om hoog gestoken. -
| |
| |
Triömf! - Triömf! - De Heilvorst leeft! -
De Bloedraed siddert, bij 't ontwaken. -
Herodes schrikt: - Cajaphas beeft: -
Wat wroeging zal Pilatus smaken!
Nu is 't voorzeggend woord vervuld;
Nu wijkt het wachtend ongeduld
Van jesus trouwe Volgelingen. -
De Heilvorst leeft! - Verëent uw stem,
Gij, die eens, in Jerusalem,
Oprecht Hosanna wildet zingen!
| |
| |
En dat, zo dikwerf 't morgenlicht
Van dezen grooten feestdag blinke,
ô Christenschaer! uw maetgedicht,
Dit loflied door de Tempels klinke:
‘Dees jesus heeft voor ons geleên;
Dees Held heeft onzen strijd gestreên:
Triömf! Triömf! - Hij is verrezen! -
Triömf! - Hij, die mijn Goël is,
Zal straks rechtvaerdig Richter wezen.
| |
| |
Ja, jesus heeft voor ons geleên! -
Triömf! - De strijd is nu voldongen! -
De Heilborg heeft ons vrijgestreên! -
Nu vrolijk uit de borst gezongen:
Hallelujah! - Hallelujah! -
Ja, jesus stierf op Golgotha;
Maer, ô Triömf! - Hij is verrezen! -
Triömf! - Hij, die mijn Goël is,
Zal straks rechtvaerdig Richter wezen.’ -
|
|
Auteursrechtvrij