Nieuwe lof-sangen en geestelijcke liedekens
(ca. 1695)–Bernardus Busschoff–
AuteursrechtvrijOp de voyse: Als ick als een duyve kirre, &c.
SNoode wereldt, Satans boele,
Die u tooyt en mooyt altijdt,
Op dat elck van u gevoele
Dat gy schoon en lieflijck zijt.
| |
[pagina 171]
| |
2. Foey, blancketsel ist al t' samen,
Alsmen 't van na by besiet:
Had gy eer gy most u schamen,
Die u kendt en koopt u niet.
3. 't Gout daer van gy schijnt te blincken,
Is by 't licht maer klater Gout,
U Perfuym ruyckt yeder stinckend',
Die niet selfs de neus toe-hout.
4. 't Zijn all' valsche Diamenten,
Die gy aen u vingers steeckt;
't Is bedrogh aen alle kanten,
Wat gy van u schatten spreeckt.
5. Aerdtsche wijsheydt durft gy roemen,
Prijsen tot den Hemel toe,
d' Alderwijste dorste 't noemen
Ydelheydt, en wasse 't moe.
| |
[pagina 172]
| |
6. 't Gaet den wijsen als den dwasen,
d' Een die sterft als d' ander doet,
Men vergeet de kloecke basen
Even als den slechten bloedt.
7. Wellust durft gy schoon voor-leggen
Als een dronck van 't beste vat,
Salomon die placht te seggen,
Dat hy s' was tot walgens sat.
8. Wie kan sulcken dranck bewaren,
Die van selfs in 't vat versuurt,
Wellust onlust placht te baren,
Alsse wat te lange duurt.
9 Staet en hoogheydt durft gy zweeren,
't Zijn als pluymen op den hoet:
Maer 't zijn lasten en geen veeren,
Op een trouw en vroom gemoet.
| |
[pagina 173]
| |
10. Slaept een Heer op sachte pluymen,
Moeyt' en angst staen voor sijn bedt,
En die plaets sy selden ruymen,
Als op schildtwacht daer geset.
11. Wist een mensche wat al sorgens
In een Kroon is in gewrocht,
Hy behieltse niet tot 's morgens,
als s' hem 's avondts wiert gebrocht.
12. Siet men voorts u ander dingen,
't Puyckjen van u Poppe-kraem,
't Zijn gecierde beuselingen,
Slechts den Kind'ren aengenaem.
13. Gy verheft des Rijckdoms waerde,
Of die waer het hooghste goet,
't Gout en is maer blinckend' aerde,
Dat op d' aerd oock blijven moet.
| |
[pagina 174]
| |
14. Rijckdom is geen trouw geselle,
Sy en volght niet in de doodt;
Soo en ontrouw' dats' in de Helle
Dickwils haer besitter stoot.
15. Jonge luyden durft g' aenprijsen
Het misbruycken van haer Jeught,
Datse niet te vroegh en grijsen,
Door 't betrachten van de deught.
16. O vervloeckte Toveresse,
Die soo menigh Mensch bederft,
Die de valsheydt van u lesse
Niet en merckt, voor dat hy sterft.
17. Jonckheydt is soo brosch en teeder
Als een op-geloocken bloem,
Die vervalt door 't minst onweder,
En verliest al haren roem.
| |
[pagina 175]
| |
18. Schoone luyden leert gy prijcken,
Met dit fraeyen Lemen-huys,
En het selve wel bestrijcken
Met u toe-gemaeckt Ceruys.
19. Schoonheydt, gifte der natuure,
Is te wonder haest geraeckt,
En noch is van minder duure,
Die uw' Konst en verwe maeckt.
20. Kinder-pockjens konnen schenden
't Aldersoetst' en schoonst' aenschijn:
'k Wensch dat schoone Menschen kenden,
Wat sy dragen voor fenijn.
21. Daers' haer selven meed' vergeven,
En een ander aldermeest:
Meenigh Maeght waer kuys gebleven,
Waerse niet soo schoon geweest.
| |
[pagina 176]
| |
22. Luyden die van meerder soorte
Zijn als de gemeene man,
Stelt gy voor haer eel geboorte,
Dat het hert haer zwell' daer van.
23. Maer 't is ydelheydt te pralen
Met quartieren en geslacht,
Oude wapens voort te halen,
Alsmen d' edel deught veracht.
24. Cham was een van Noachs soonen,
Die de wereldt hadd' alleen,
Doe hy dost sijn Vader hoonen,
Ginck den knecht der knechten heen.
25. Dit zijn meest de schoone nieten,
Die gy soo te proncke stelt,
'k Wilse niet te geef genieten,
Dies my met geen koopen quelt.
| |
[pagina 177]
| |
26. Gy en sult my niet verkloecken
Met uw' opgesmockte waer;
Wilt ghy and're koopers soecken,
'k Wensch dat Godt die oock bewaer.
I Johan. cap. 2. verss. 15, 16, 17. |
|