Nieuwe lof-sangen en geestelijcke liedekens

Klagelijcke Aenspraecke der Nederlanden tot Godt, over haren droevigen staet, en d' Antwoort Gods op deselve.

Voyse: Psalm 89.

Nederlandt klaeght.

IN ons, in ons, o Heer! in ons en is geen macht,
Om te weerstaen 't geweldt, en d' overgroote kracht

[p. 122]

 

Der vyanden, die ons als Leeuwen fel bespringen,

 

Die als een watervloet alomm' op ons aendringen:

 

Ons oogen zijn op u, alleen op u geslagen,

 

Helpt gy ons goede Godt in dees' soo quade dagen.

 

Godt Antwoordt.

 

Slaet gy afvalligh Volck u oogen nu op my,

 

Loopt tot u Vrienden nu, soeckt u Nabueren vry,

 

Gy hebt haer hulp geacht, gesocht meer als de mijne,

 

Laet die u helpen nu uyt desen angst en pijne:

 

Leert nu met schand' en schae, wat 't zy, op vleesch vertrouwen,

 

En met sijn hert en ziel niet vast op my te bouwen.

 

Nederlandt klaeght.

 

Gy zijt, o groote Godt! gy zijt en anders geen

 

In desen grooten noot ons toeverlaet alleen,

 

Ons Bondt-genooten en Nabueren staen ter zijden

[p. 123]

 

Als waterbeecken los ons vrienden ons ontglijden:

 

Soo gy o Heer voor ons niet in de spits wilt treden,

 

Verlooren is ons Landt met all' sijn schoone Steden.

 

Godt Antwoordt.

 

't Verschrickelijck verderf, dat ghy met reden vreest,

 

Is van mijn knechten u voor langh gedreyght geweest,

 

Gy hebt haer woort veracht, en in de windt geslagen,

 

Nu zijn tot vallen rijp u langh gegroeyde plagen:

 

Noyt teecken van berouw heb ick aen u gevonden,

 

Eet nu de bitter vreught van u soo soete sonden.

 

Nederlandt klaeght.

 

Ach! wy bekennen Heer met schaemt ons groote schult,

 

Lanckmoedigh goedigh Godt, hebt doch met ons gedult!

 

Ons sonden zijn tot aen den Hemel hoogh gesteegen,

 

Sy zijn soo veel en meer als drupp'len van den regen:

 

't Is regt dat gy ons straft, maer straft ons dog met mate,

[p. 124]

 

Komt u verlooren volck, noch dit mael eens te bate.

 

Godt antwoordt.

 

Och of gy bastaert zaet, en recht rebellen aert,

 

U wegen eens verliet! en my gehoorsaem waert,

 

Ick souw my als een muur, rontsom u henen maken,

 

Geen vyandt soud' u oyt als met sijn scha genaken,

 

Hem sou van schrick en vrees 't getogen zweert ontvallen,

 

En gy soud' werpen neer sijn hoogh en stercke wallen.

 

Nederlandt klaeght.

 

Bekeert gy ons o Heer! soo worden wy bekeert,

 

Treckt ons, soo loopen wy den wegh die gy ons leert,

 

Druckt onse herten in u Goddelijcke wetten,

 

Leydt ons door uwen Geest, dat wy ons voeten setten,

 

Wacker en recht voortaen, in u gebaende wegen,

 

Laet voor, en met, en na ons gaen u gunst en zegen.