Nieuwe lof-sangen en geestelijcke liedekens
(ca. 1695)–Bernardus Busschoff–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
Op de voyse: O Schepper fier, &c.
LOf, prijs en eer
Sy Godt in 's Hemels Throone,
Die ons sijnen Sone,
Schenckt uyt genade bloodt,
Lof zy den Heer,
Die om ons te verblijden,
Selfs heeft willen lijden
Eenen vervloeckten doodt.
Eer zy hem, die onse plagen
Op sijn schouderen heeft gedragen,
Die ongefaelt
Onse schult heeft betaelt.
| |
[pagina 47]
| |
2. Wy waren t' saem
Om ons seer zware sonden
In voorleden stonden,
Godts Vyanden verklaert,
Ter tijdt bequaem
Heeft d'Heer voor ons geleden,
En verworven vrede,
Dies zijn wy onbezwaert:
Want door Christum zijn wy t'samen
Kinderen Godts en Erfgenamen,
Met hem gelijck
Van 't Hemelsch Koninckrijck.
3. Och hoe heeft Godt
Gemartert moeten wesen,
| |
[pagina 48]
| |
Om ons te genesen,
Hoe jammerlijck versmaet!
Belacht, bespot,
In aller Menschen oogen
Smadelijck bespoogen,
Ja totter doodt gehaet!
Hy en liet sijn stemm' niet hooren,
Als een Lam 't welck wert geschooren,
Om onsentwil
Heeft hy gezwegen stil.
4. Gy, sijn Gemeent'
Gedenckt altijdt ootmoedigh
Aen sijn zweten bloedigh,
En aen sijn helsche pijn:
| |
[pagina 49]
| |
Treurt, klaeght en weent,
Beschreyt u zware sonden,
Die van Christi wonden
d'Eenige oorsaeck zijn;
Laet den ouden mensch mispresen
In sijn doodt begraven wesen,
Wandelt voort-aen
Als met hem op-gestaen.
5. Den mensch aen-doet,
Die na Godt is geschapen,
't Is genoegh geslapen,
Dies haestelijck ontwaeckt,
Of d' eer met spoet
Sal u selfs wacker maken,
| |
[pagina 50]
| |
Want den dagh der wraken,
Voorseecker nu genaeckt,
Godt heeft nu de Bijl genomen,
En hy sal d'onvruchtbaer Bomen
Vellen terstont,
En werpen uyt den gront.
6. Den Gerdenier
Heeft seer voor ons gebeden,
Dat wy 't Jaer voorleden,
Zijn goedighlijck gespaert;
Op dat wy hier
In 't lest eens souden dragen
Na sijn wel-behagen
Vruchten van goeder aert:
| |
[pagina 51]
| |
Ja hy heeft ons laten planten
Aen die vochtig' Water-kanten,
En voor en naer,
Geeft hy den dauw vruchtbaer.
7. Och laet ons bly
Dees treffelijcke leden,
Totter deught besteden,
En tot Godtsaligheydt:
Soo sullen wy
Na dit ellendigh leven
Hooghlijck zijn verheven,
In 's Hemels Heerlijckheydt:
Daer de Jaren niet verouden,
| |
[pagina 52]
| |
Daer geen tijdt en werdt onthouden:
't Welck ick hier naer
U wensch in 't nieuwe Jaer.
|
|