Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan denzelfden.

Parijs, 5 Julij 1885.

Waarde Heer Ten Brink,

Eene geschiedenis der fransche letteren in de middeneeuwen, als door U bedoeld wordt, bestaat tot heden niet. Maar zij is in de maak, en wordt bezorgd door niemand minder dan Gaston Paris. Een surrogaat (en een uitmuntend surrogaat) is alvast: Karl Bartsch, Chrestomathie de l'Ancien Français (8^e-15^e siècle). Leipzig, F.C.W. Vogel, 1880, 4^de vermeerderde druk.

Uw mij betreffend biografisch lijstje zal ik gaarne invullen. Maar het zal een schrale oogst zijn. Mijn leven is het leven van honderd andere moderne theologen geweest, die de kerk verlaten hebben en zich aan de letteren of de journalistiek zijn gaan wijden.

Uwe bezwaren ten aanzien van Multatuli waren mij niet bekend. Ook wist ik niet dat U niet weigeren zoudt casu quo een of meer medewerkers toe te laten.

Uwe studie over Alberdingk Thijm heb ik nog niet

[p. 318]

ontvangen, maar ik houd mij overtuigd dat zij con amore geschreven is.

Indien U vrijheid gevoelt mij Holkema's voorwaarden mede te deelen, en die voorwaarden aannemelijk zijn, dan ben ik bereid mij in uwe plaats voor iets over Multatuli te verbinden.

Ik feliciteer U dat de leidsche drukten achter den rug zijn. Kunt U de studenten niet opwekken eens iets anders te verzinnen dan die telkens terugkeerende optogten? Er zijn nu, sedert in 1835 de eerste moderne maskerade gehouden werd, vijftig jaren verloopen. Tien malen togen in dien tusschentijd de jongelingen uit, en nog altijd teren zij op De Maskerade van Beets. Dit wordt niet alleen eentoonig, maar het verraadt eene niet zeer eervolle onvruchtbaarheid. Het zou uw professoraat waardig zijn, zoo U tegen 1890 verandering en verbetering in dien toestand bragt.

Met verlangen zie ik de nieuwe uitgaaf uwer monografie over Brederode te gemoet. Ten behoeve der nieuwe tekstuitgaaf van Bredero's werken is mijn zoon, op verzoek van Kollewijn te Amsterdam, hier aan het kollationeren van den franschen tekst der Lucelle. Kunt U mij ook zeggen of het voornemen bestaat het Leven van Van Mander in deze nieuwe uitgaaf op te nemen? Nu Henry Hymans te Brussel, zulk eene fraaije uitgaaf van Van Mander's Schilderboek bezorgd heeft, nu is het, dunkt mij, een pligt der Noord-Nederlanders de regten van Bredero op Van Mander's Leven te handhaven. Bredero's roem zou door het herdrukken van het Leven (een dokument zonder wedergade in onze oudere kunstgeschiedenis) niet minder gebaat worden dan door het herdrukken van Lucelle, vind ik.

[p. 319]

Doch U zult beweren dat ik aan het Leven van Van Mander te veel waarde hecht. Dit zij zoo.

Met vriendschappelijke groeten

Uw dienstwillige.