Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan denzelfden.

Parijs, 23 September 1882.

Waarde Heer Ten Brink,

Ik feliciteer U van harte met den gelukkigen afloop van het feest van mevrouw Bosboom, waarvoor gij U zoo veel moeite gegeven hebt, en dank U persoonlijk niet weinig voor uw keurig verslag. Wel moogt gij zeggen dat de courant-berigten ‘dor en kleurloos’ waren. Lieve Hemel, aan welke beunhazen toch dragen in Nederland de redaktiën het zamenstellen van zulke berigten op? Het verslag der Haarlemsche was beneden kritiek. Het verslag van het Handelsblad eene réclame ten gunste van den uitgever S. En welk eene misteekende prent gaf de Spectator! Ik heb geschaterd en gebloosd, toen ik de lieve mevrouw B. dus toegetakeld zag. Zij deed mij aan een scheveningschen visscher in nachtgewaad denken.

Ik dank U ook zeer voor de goede zorgen, besteed aan het opplakken van mijn albumblad. Hoewel afwezig, heb ik het feest in gedachte bijgewoond; en ik mogt het bijwonen, verbeeld ik mij, want van het buitengewone

[p. 239]

in mevrouw Bosboom ben ik steeds een opregt bewonderaar geweest.

De aanvallen op Schimmel's roman, waarover gij spreekt, hebben mij niet getroffen. Doorenbos begrijpt Schimmel niet, dunkt mij, wanneer hij hem bij Zola vergelijkt. Zola moest nog geboren worden, bijna, toen Schimmel reeds juist zoo schreef als hij het nu vaak in Verzoend doet.

De heer Tjeenk Willink onderstel ik, heeft U de 1^ste aflevering van mijn Land van Rembrand doen geworden. U zult ook de volgende ontvangen. De Nederlanders lijden aan eene maagziekte, schijnt het. Een boek kunnen zij niet verdragen; daarom bedient men hen met afleveringen. Het is een paskwil. Doch gij weet er alles van, en ik klaag mijn leed aan een lotgenoot.

Met vriendschappelijke gevoelens,

Uw dienstwillige.