Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Dr. Jan ten Brink.

Parijs, 4 November '79.

Waarde Heer Ten Brink,

Zoo ik les Pattes de Mouche vertalen moest, zou ik niet aarzelen, mij van Hanepootjes of Spekhaakjes te bedienen. Sardou zelf wil, dat men een diminutief gebruiken zal. ‘Chères petites pattes de mouche’, laat hij aan het slot Prosper zeggen. Maar, ik zou de voorkeur geven aan Het Kattebelletje. Dit is een populair, nationaal woord, dat meteen het voordeel heeft, terstond aan een briefje te doen denken. En het geheele stuk beweegt zich immers om een briefje! Ik vind uwe keus zeer gelukkig, en wensch u allen mogelijken voorspoed.

Te Batavia is mijne vertaling van den Medecin malgré lui vertoond met bijgaand invoegsel. Doet men dit ook in Den Haag? Het is tooneel 4 en 4bis, van het tweede bedrijf. Eén scène maar, doch een kostelijke, en die te Batavia zeer voldaan heeft. Zoo uwe akteurs van dit

[p. 143]

bijvoegsel gediend zijn, dan stel ik het gaarne ter hunner beschikking. Alleen verzoek ik beleefd, het blaadje terug te mogen ontvangen.

Voor Batavia en voor Buitenzorg vertaalde ik ook le Serment d'Horace van Mürger. Ik zend U het eenig exemplaar, in mijn bezit, met deze zelfde post, desverkiezend ten gebruike voor het Nederlandsch tooneel. Slechts éénmaal is het Mürger gelukt, zoo iets fraais te maken. Doch dit is dan ook zeer fraai, dunkt mij.

Te Buitenzorg, op een liefhebberij-tooneel, vervulde mijne vrouw de rol van Juliette, en ik zelf die van Horace-Hector. Er zijn mij de aangenaamste herinneringen van bijgebleven.

Met vriendschappelijke groeten,

Uw dienstwillige.