Brieven. Deel 1. 1847-1876

Aan dezelfde.

Haarlem, 10 Februarij 1865.

Waarde Mevrouw,

Primo November des vorigen jaars noemde in U une femme de parti, en nog zijn er van het nieuwe jaar geene zes weken achter den rug, of Gij noodzaakt mij die kwalificatie te schrappen. Dat komt er van, wanneer men voortreffelijke menschen te vroeg beoordeelt! Wees intusschen overtuigd dat de bekentenis mijner voorbarigheid, instede van mij moeite te kosten, ditmaal een genot voor mij is; en indien ik iets tot mijne verontschuldiging mag inbrengen, het moge dit zijn, dat ik niet tot half Februarij gewacht heb met van uwe gevoelens te zeggen dat zij, evenals uwe konceptiën, ‘groot’ zijn.

[p. 130]

Van de twee nevensgaande exemplaren is het eene voor uzelve en voor uwen echtgenoot bestemd, het andere pour les âmes charitables die gij onbevooroordeeld genoeg acht, om, wanneer zij dit uit uwe hand ter lezing ontvingen, aan mijne brochure regt te laten wedervaren.

Ten einde niet te mishagen aan den Heer Bosboom heb ik het ‘verliefde jonge meisje’, in de slotperiode over Potgieter, laten staan. ‘De hofdames mijner vinding’ daarentegen zijn ‘schrandere hofdames’ geworden, en door de keus van dat adjektief meen ik aan uwe opmerking regt te hebben laten wedervaren. Regt aangenaam was het mij, van U te vernemen dat Gij de in het koncept gemaakte veranderingen goedkeurdet, en nu zij eenmaal gemaakt zijn, geloof ik ook zelf dat in de gegevene omstandigheden mijne apologie van het Hofavondje uitsluitend behoort te bestaan in een kontraaanval. Van het vinden dezer wending komt de eer niet toe aan mijzelven, maar aan het juister oordeel van mijne vrouw. Voor het overige ben ik U opregt dankbaar voor de moeite en de zorg, aan het doorlezen van mijne proeven te kosten gelegd.

‘In het gevoel mijner verpligting aan U, en met mijne groeten aan uwen echtgenoot, vraag ik (voor mijne vrouw en voor mijzelven) eene bescheiden plaats in uw beider vriendschappelijke herinnering.’