Gereformeerde bloem-hof

Een Gebedt van de Opstandinge Iesu Christi uyt den Dooden.

Gelooft zy de eeuwige, getrouwe ende barmhertige God, dat Iesus Christus van den dooden is opgestaen. De doodt is nu verslonden tot overwinninge. Doodt, waer is uwen prickel? Helle waer is uwe overwinninge? De prickel des doodts is de sonde, ende de kracht der sonde is de Wet. Maer Gode zy dank, die ons de overwinninge geeft, door onsen Heere Iesum Christum. Dit is een groot Feest, ’t welk wy nu houden ende vieren: Dit is de dagh, dien de Heere gemaekt heeft: Laet ons op den selven ons verheugen, ende verblyd zyn. Alles wat leeft, zy vrolyk op dien dagh. Alle

[p. 113]

ziele love ende danke den Heere, datse van den doodt vry gemaekt, ende van ’t gewelt der Hellen verlost is. O Heere! maekt onse herten, zielen, verstandt ende alle krachten bequaem, dat wy van uwe opstandinge uyt den dooden ende overwinninge van alle uwe ende onse vyanden, oprechte gedachtenisse mogen houden. Gy, ô Iesu! zijt rechte Paeschlam, dat om onsent wille is geslachtet geworden ende ons verlost heeft, die met vreese des doodts, voor al onse leven, der dienstbaerheyt onderworpen waren. Gy hebt de werken des Duyvels verbroken, ende door uw bloedvergieten ons verlost van alle onse sonden, ende door u opstandinge over alle onse vyanden getriumpheert. O wie kan, O lieve Iesu! uw voor sulke groote weldaden ten vollen danken? Laet uwe heerlyke Opstandinge ons vertroosten ende versekeren, wanneer wy uyt dese wereld scheyden, ende in het graf gelegt worden, alwaer wy, stof zynde, tot stof weder keeren sullen, dat gy niet en sult toelaten, dat uwe heyligen de verdervinge sullen sien, maer dat uwe dooden weder sullen levendig worden, ja ook onse doode ende verrottede lichamen weder sullen opstaen. O Heere! laet ons altoos gedenken, dat onsen Verlosser leeft, ende dat wy uyt dit onse vleesch

[p. 114]

Godt sullen aenschouwen: den welken wy voor ons aenschouwen sullen, ende onse oogen sien sullen. Geeft ons die genade, dat wy op dese hope ende op dit vertrouwen in vrede van dese wereldt tot u mogen gaen: ende saligh in u mogen sterven van nu aen, ende dat wy rusten mogen van onsen arbeydt. Laet ons niet vreesen den tijlyken doodt, hoe bitter dat ook deselve schijnt, maer altijdt gedencken, dat wy uyt onsen doodt overgaen in het eeuwige en salige leven. Heere laet niet toe, dat wy gelyk zijn den Heydenen, die van de opstandinge haerer lichamen gene hope en hebben, maer dat wy ten jonghsten dage in Christo alle mogen levendigh gemaekt worden. Ende dat wy met onsen Christo als zyne ledematen vereenigt worden, ende ook zijn mogen waer hy is, namelijk in zijns Vaders Huys, alwaer vele wooningen zijn, ende alwaer wy hem sullen gelijk zijn, ende hem sien sullen gelijk hy is, Amen.