Gereformeerde bloem-hof

Des Donderdaghs Morgen-Gebedt.

Gelooft zy Godt, die mijn gebeden verhoort heeft, na zijn groote barmhertigheden, en my met gesontheyt het licht van desen dagh weder heeft laten aenschouwen en beleven. Ik bidde u, Heere, gedenkt niet de sonden myner jonkheyt, noch myne overtredingen, gedenckt daer-en-tegen uwer barmhertigheden, ende uwer goedertierentheden. Slaet uwe Goddelycke oogen over my: Siet, gelijk de oogen der knechten sien op de handt harer Heeren, gelijk de oogen der Dienstmaegden sien op de handt harer Vrouwen, alsoo sien myne oogen op u, O Heere mijn Godt, tot dat gy, O Heere mijn Godt, my genadigh zijt. De nacht is nu voorby

[p. 56]

gegaen, ende de dagh is na-by gekomen: Laet my arme sondaer afleggen de werken der duysternisse, ende aendoen de wapenen des lichts: Laet my desen tegenwoordigen dag in eerbaerheyt wandelen, niet in brasseryen ende dronkenschappen, niet in slaepkameren ende ontuchtigheden, niet in twist ende nydigheyt, maer laet my aendoen den Heere Iesum Christum, ende mijn vleesch niet besorgen tot begeerlijkheden: laet my afleggen den ouden mensche, die verdorven wort door de begeerlijkheden der verleydinge, en my de vernieuwt worden in den geest mijns gemoeds, ende den nieuwen mensche aendoen, die na Godt geschapen is, in rechtveerdigheyt en heyligheyt. Zegent my in die beroepinge, daer in gy my gestelt hebt, dat ik het talent, ’t welk gy my gegeven hebt, niet in de aerde en begrave, maer gewin daer mede doe. Laet my oprecht wandelen, gerechtigheyt werken, ende met mijn herte de waerheyt spreken: Laet my niet mijne tonge niet achterklappen, mijn mede-gesellen geen onacht doen, ende geen smaet-redenen opnemen tegen mijnen evennaesten, maer hem doen als my selven, ende gelijk ik wilde dat my de andere menschen souden doen: Want die dese dingen doet, en sal niet wankelen in eeuwigheyt, ende nim-

[p. 57]

mermeer eenigh gebrek hebben. Heere, wanneer my mijn vader ende mijne moeder verlaten, soo neemt gy my aen. Laet my reyn van handen, ende suyver van monde zijn: mijne ziele niet opheffen tot ydelheyt, op dat ik op uwen berg klimmen ende staen moge ten jongsten dage, in de plaetse uwer heyligheyt. Ik bidde u voor alle Godtsalige Herders ende Leeraers, die gy over uwe Kudde gestelt hebt: Laetse u woordt suyver ende reyn verklaren ende uytleggen, niet vreesen den menschen, die hare lichamen alleene konnen dooden, ende daer na niet meer en konnen doen, maer datse mogen vreesen dien, die, na dat hy gedoodet heeft, ook macht heeft in de Helle te werpen, ende datse volstandigh blyven tot den eynde toe, en zaligh worden. Wiltse begenadigen met uwen H. Geest, datse ons wysen ende leeren alle ware Godtsaligheyt, ende ons leyden tot die eeuwige zaligheyt. O Heere! hoort het kermen ende schreyen der armen ende elendigen: ende aller der gener die tot u roepen, ende hare handen opheffen na de Aenspraek-plaetse uwer Heyligheyt. Sterkt ende trooster alle de gene, die de banden der hellen omringen, dien de stricken des doodts bejegenen: Als zy in bangigheyt u aenroepen, so hoort hare

[p. 58]

stemme uyt u paleys, ende laet haer geroep voor u aengesichte komen in uwe ooren, in haer uyterste nooden: Laet uwe barmhertigheden haer voorkomen; Helpt haer, O Godt mijns heyls! ter oorsaeke van de eere uwes naems; datse eyndelijk met u mogen zijn in ’t Paradijs, Amen.