Gereformeerde bloem-hof

[p. 9]

Gebedt, Op Nieuw-Iaers-Dagh.

O Lieve Heere Iesu Christe! Koning over Zion gesalft, wien gegeven is alle macht in hemel ende op der aerden, voor ons geboren, en in het vleesch gekomen, die voor ons geleden, onse krankheden op u genomen, en onse smerten gedragen, en voor ons de eeuwige Saligheyt verworden hebt, als zijnde ons gegeven, op dat wy niet en sonden verderven, maar het eeuwige leven hebben: wy hebben in dit voorleden jaer gewandelt in alle sonden en schanden, en vruchten gedragen als verdorven en quade boomen: Wy bidden, ô lieve broeder, (ons in alles gelijk, uytgenomen de sonde) ontferm u over ons, als een lieven Broeder en Saligmaker. Wilt ons, wy die onvruchtbare Boomen zyn, ende welker herten gedichtsel boos is van onser jeugt aan, vernieuwen, ende in dat Nieuwe-Iaer tot vruchtbare Boomen maken: wilt onse verdorven herten reynigen, ons van nieuws enten, van nieuws met uwen H. Geest

[p. 10]

ende vyer doopen, ende den selvigen Heyligen Geest in onse herten geven, op dat wy in dit Nieuwe-Iaer een nieuw herte mogen verkrijgen, een nieuw leven mogen aenvangen ende leyden, ende vele vruchten der saligheyt dragen. Gy hebt u Heyligh Verbondt met onse Voor-Ouders gemackt, dat gy hare ende alle hare nakomelinge, die uyt haer geboren souden worden, een genadige Godt ende Vader wilt zijn. Ô Heere! wilt ons soodanigen Godt ende Vader zijn. Gy zijt besneden, gedoopt, gestorven. Een druppeltjen blaets, dat gy vergoten en uytgestort hebt, is machtigh genoegh om ons te reynigen. En zijt besneden, op dat gy onse herten soudet besnyden van sonden; U Heyligh Bloet hebt gy vergoten, op dat het selvige ons soude reynigen van alle sonden; Ende hebt alle het werkonser saligheyt volbracht, dat wy verlost zynde uyt de handen onser vyanden, Duyvel, Doodt, Helle, Verdoemenisse, u dienen souden sonder vreese, in heyligheyt ende gerechtigheyt voor u, alle de dagen onses levens, ende door u alles ontfangen, wat wy in uwen Name bidden. Wie soude hem niet verblijden over dese groote weldaden, die geen Menschen tonge en kan uytspreken? Onse Voor-Ouders hoopten ende

[p. 11]

wachten op den Saligmaker des Wereldts door haar geloove, dat hy noch soude het Menschelijke geslachte verlossen: Wy konnen nu door Gods genade seggen met een vast geloove, hy is gekomen, hy heeft ons vleesch ende bloedt aengenomen: heeft alles wat tot onser saligheyt noodigh was, volbracht, ende den Duyvel, Doot, Helle, Sonde, ende Verdoemenisse onder zijne voeten getreden. Wie soude hem niet verheugen ende vrolyk zyn op desen Nieuw-Iaers-dagh? Waerom soude wy malkanderen niet toe wenschen een Nieuwe-Iaar, namelyk een gelucksaligh Nieuwe-Iaer, Godts genadigen zegen aen Lichaem ende Ziele, daar wy alle van een vleesch endebloet gesproten zyn? O Heere! laet ons in dit Nieuwe-Iaer alle aenvangen een nieuw leven met Godsaligheyt, ende in vrede, liefde ende eenigheyt met malkanderen leven, op dat uwen rycken zegen, genade en H. Geest in onse herten uytgestortet worden, een nieuwe woninge in ons make, ende in alle eeuwigheyt by ons blyve, ende dat wy ’t Nieuwe-iaer in heyligheyt mogen beginnen, daer in volharden, en saliglyk voleinden tot dat gy, ô Iesu komt, en neemt ons in den Hemel, daar wy niet een Iaar met u sullen leven, maar altoos ende eeuwig, Amen.