Mengelzangen

Zang.

FIllis Lief, kunt gy gedoogen,

Dat ik vergeefs klop aan uw'
deur, En in de kouw' van hartzeer
treur, Om den gloet van uw' schoone
oogen, Terwylgy lacht, wanneer ik

[p. 211]

 

zucht, En zachtjes smeek doch

 

zonder vrucht.

Hebt gy lust om my te plaagen,

Om dat ik u vergeeten zouw?

Het is vergeefs, volmaakte Vrouw,

'k Wil uw juk voor eeuwig draagen;

Want uwe min, zit my in 't bloed,

En al uw bitter, is my zoet.

Hoe kunt gy 't u noch ontgeeven,

Dat ik alleenig voor u leef?

Daar ik, vast staa van kouwde en beef,

Slechts om u, myn tweede leeven,

Eens te kussen, maar ach! gy slnit,

U binnens huis, en my daar uit;

Of, doet gy 't myn welbehaagen;

Om dat gy wilt, ik niet zoo laat,

Meer 's nachts gaa waaren langs de straat,

Ik vrees geen gevaar, noch plaagen;

Om u te zien, myn leevens lust,

Ben ik, in nood, altyd gerust.

Hebt gy lust Lief, in myn' klachten?

Neem uw vermaak, ik zal met vreugd,

[p. 212]

 

U smeeken, wellust van myn' jeugd,

 

En aanhouden, duizend nachten,

 

Tot dat gy my laat in uw huis,

 

En my ontheft, van 't zwaarste kruis.