Mengelzangen

[p. 194]

Zang.

Stemme: S'il falloit aller a la guere.

DAt een wys Man Soldaat kan wezen,

Is onverstaanelyk by myn,

Te vechten zonder kwaat te zyn;

Altoos ten doel des Doods vol vreezen,

Zich te waagen aan 't moordgeweer,

Om een stuk brood of verganklyke eer.

Indien men ergens dienst kon krygen,

Om te gaan vechten met Ham en Wyn,

Ik zoude een van de stoutste zyn;

En met myn Vork de Schink doorrygen,

Want ik houw minder van 't geluit,

Der Krygstrompet, dan een' volle Fluit.

Bachus zoude ik myn Hoofdman maaken,

Een gladde Waard myn Luitenant,

Een Franse Kok voor myn Serjant;

Die braaf kon vechten met zyn' kaaken,

Een jonge Meid die 't Vendel draagt,

En niet veel naar een tweestryd vraagt.

Myn Tamboer zoude een Spitsboef wezen,

Met een Verkeerbord op zyn' zy',

Pypen en goê Tabak daar by;

[p. 195]

 

Myn Santinel had niets te vreezen,

 

Want hy zouw steeds op Schiltwacht staan,

 

By 't Spit daar ik myn Vlees liet braân.

 

 

 

Myn Regementsrok die 'k zouw draagen,

 

Zouw zyn een jevers Varkenszwoord,

 

Rondom met Wyngaardblaân geboord,

 

En mynen trotschen Legerwaagen,

 

Zouw zyn een Rinkhouws Voedervat,

 

Ten kimme vol van Druivenat.

 

 

 

Want als wy zullen zyn begraaven,

 

Zal 't zyn, adieu gy lekre drank,

 

Dies vlugt ik voor Bellonaas klank;

 

En tracht in rust myn' dorst te laaven,

 

En schuuw den Dood gelyk de pest,

 

Want daar 's geen kroeg in zyn gewest.