Mengelzangen

[p. 188]

Zang.

Stemme: Het best op aarde is een gerust gemoet.

HEt waare schoon, is in de zuivre Deugd,

Die zich vernoegt, met eerelyke vreugd',

En die bemind, die met haar evenaaren;

Die schoonheid, vlugt niet heene met de Jaaren,

Gelyk het blos der onbedachte jeugd;

Het waare schoon ://: is in de zuivre Deugd.

Zoo is myn Lief, die myne ziel bemind;

En daar myn hart, zyn wellust steeds in vind:

Zoo gaaf van geest, als welgemaakt van leden:
Altyd vernoegt, en eeuwig wel te vreden;

Die nimmermeer, iets spoorloos onderwind.

Zoo is myn enz. enz. enz.

Wat baat al 't schoòn, als deugd niet word betracht;

Maar als onwaard, beschimpt word en veracht,

Daar 't al vervliegt, en heen vlugt met de tyden;
Maar Deugd, de ziel kan voor de dood bevryden;

[p. 189]

 

Schoon haar de Jeugd, om 't zedig oog belacht.

 

Wat baat enz. enz. enz.

 

 

 

Gelukkig is hy, die op haar verlieft;

 

En zich in 't hart, voelt door haar schoon gegrieft;

 

En, nooit verzaad, van haare aanminnigheden,

 

Haar' Leest verkiest, voor schoonheit zonder zeden;

 

En haar steeds volgt, waar 't die volmaakte blieft.

 

Gelukkig. enz. enz. enz.