Mengelzangen

[p. 167]

Zang.

ACh! wat behaagt het Fluite-

spel, Myn hart en jonge zin-
nen, Ik heb een aardig jong ge-
zel, Die daarom is te minnen, Ik be-
min hem, ik bekent, Alleenig om
zyn Instrument, Ik nam hem tot
knecht, alleen, Om dat hy
speelt zoo ongemeen.

[p. 168]

 

Wanneer ik wens hy vrolyk speelt,

 

Kus ik hem onder 't speelen:

 

Ik bid, dat gy u eens verbeeld,

 

Of 't spel hem kan verveelen?

 

Ik bemin, enz. enz. enz.

 

 

 

Zyn Fluitje is schoon, en ongemeen,

 

Daar weet ik van te spreeken;

 

Zulks, ik hem myne koker leen,

 

Op dat het niet mogt breeken.

 

Ik bemin, enz. enz. enz.

 

 

 

Ik vond nooit, waar ik zocht, een knecht,

 

Die zoo lang weet te speelen:

 

Die zoo in 't speel is afgerecht,

 

En zonder te verveelen.

 

Ik bemin, enz. enz. enz.

 

 

 

Gy Vrysters, die het spel bemind,

 

Met my daar toe geneegen;

 

Maak, dat gy ook zoon Speelknecht vind,

 

Die nimmer is verleegen,

 

Dien u van zyn Instrument,

 

Ik wed je 'er lichtlyk aan gewent;

 

Want, ik nam myn' jonge guit,

 

Alleenig, om zyn' schoone Fluit.