Mengelzangen

Ander.

ONnoemlyk, is de vreugd, daar twee vereenen,

Uit zuivre min, en een verlieft gemoet;

Dat niet kan speenen,

De minnegloet;

Maar, dat ontvonkt, voelt kooken 't jeugdig bloet;

En stom van vreugde, en wellust, slaat aan 't weenen.

Kom Fillis Lief, gun my van uwe wangen,

Te zuigen 't vogt, uit hevig vuur geteelt;

'k Weet, myn verlangen,

't U niet verveelt,

Dat Damon u ter sluik uw' Zielle ontsteelt,

Terwyl hem min, houd in uw schoot gevangen.

Gy hebt myn hart alleen in uw vermogen;

Als ik u zie, steekt gy m' in lichten brand;

Uw' lonkende oogen,

Schoonheit en verstand,

Zyn't, waar door ik noch korts wierd overmant;

Zoo haast als ik, uw' Lipjes had gezoogen.