Mengelzangen
(1717)–Hermanus van den Burg–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
een jong gezel; Ik ben noch zoo
kittig, zoo jeugdig, jouw guit, Zoo
mals en zoo zagt, als een piepjonge
Bruid; Al ben ik zeventig Jaaren, het
vuur is 'er nog niet heel uit! Het
vuur is 'er nog niet heel uit.
 Jong.
Wie denkt 'er noch om 't minnen?
Wes Besje, waar zyn uw' zinnen,
Geen afgeleefde Vrouw,
Maar een' jonge, voegt de trouw.
Wie is 'er op kuchen en steenen gezet,
Hoe past doch een druipneus in 't Huwelyksbed?
Gy voegt onder Venus benden,
Als Bedelaars in het Salet. bis.
| |
[pagina 127]
| |
Besje.
Je zout het niet gelooven,
Ik gaa veel' jonge te boven.
J.
In knorren en gekyf.
B.
Neen in venus tydverdryf.
Probeer het, koman ik wet, nimmermeer had.
Gy een Vryster, zoo vrolyk en luchtig van gat.
J.
Wel Bestemoer, jey uit reden,
Als of jey in 't Dolhuis reeds zat. bis.
B.
De min vervoert myn' zinnen,
Ei wil my doch beminnen!
Ik heb veel gelt en goet.
J.
Of dat tot de min iets doet?
Ik koopvoor geen gelt, noch geen goet, eeuwig twist,
Ei Pesje denk liever by tyds om een Kist,
Zogt gy een Man te koopen?
By my is uw oogmerk gemist. bis.
De jeugt kan my behaagen,
'K houw van geen steenen en klaagen,
Geen oud gerimpelt vel,
Lokt my in een' goude hel;
Een Totebel die geen gevoel meer en heeft,
Die 't hooft knikt, de neus druipt, hand en knie beeft,
Verstrekt een last op aarde,
Niet waardig meer dat zy noch leest. bis.
| |
[pagina 128]
| |
B.
Gy oordeelt als den blinden,
Zoo los gelyk de winden,
Geen piepjong kleuter gat,
Weet hoe dat men kust en vat:
Daar imant van Jaaren, als ik, heeft geleert,
Hoe dat men zich tydig buigt, kromt, wend en keert,
Eene oude Vrouw kan men zoenen,
Zoo dikmaals als men begeert. bis.
J.
Wie zouw het niet verdrieten,
Vogt in een mand te gieten,
Die doch nooit vol en word,
Maar 't ontfangen nat straks stort?
Neen Besje, drooge Oesters en deugen niet veel,
Ze stinken, en zyn veeltyds zoor in de keel;
Geen oud Zwyn, maar jonge Duiven,
Slaad Min in zyn Moeders gareel. bis.
B.
't Is wel gy kunt dan loopen.
J.
Gy kunt een ander koopen,
Ik min meer jeugd en bloed,
Dan een droog oud Wyf met goed.
Al was je gebochelt, en hondert Jaar oud,
Daor 's niet aan gelegen, daar 's kans dat je trouwt.
Daar zyner in 't Land wel duizend,
Die Besjes namen om 't goud. bis.
|
|
