Mengelzangen

[p. 109]

Zang.

AAnminnig bos, zoo vol van

lusten, Hoe menigmaal zaagt
gy my hier, Met Amaril myn
troetel dier, Al kussende in Al kussende
in de bloemp- jes rusten?

Gy Nachtegaal, kunt ook getuigen,

Hoe menigmaal het Bytje docht,

Als 't yverig naar Honig zogt,

Die van haar mond, ://: vol gloed te zuigen.

Zoo deed z' ook my, myn wens mislukken,

Wanneer 'k, verlekkert op haar bloos,

Dacht een bekoorelyke roos,

Vol geur en gloet ://: vernoegt te plukken.

[p. 110]

 

Dartele beek, vol zilvre baaren,

 

Hoe menigmaal deed my een droom,

 

Hier aan uw groene klaverzoom,

 

In haaren schoot ://: ten Hemel vaaren.

 

 

 

Zeg Echo, kon 't u niet vermaaken,

 

Dat ik deed merken, door 't geluit

 

Van myne doffe Harders Fluit,

 

Hoe zeer haar min, ://: myn hart kan blaaken?

 

 

 

Gy Vooglen, die door tak en bladen,

 

Of door het opgeschoten riet,

 

Zoo menigmaal my hebt bespied,

 

Breng Fillis weêr ://: in deze paden.

 

 

 

Als ik herdenk, hoe myne zinnen

 

Te gast gaan, als myn oog haar ziet,

 

Wie zou die morgezon, dan niet,

 

Tot zyne dood, ://: getrouw beminnen.

 

 

 

Als ik herdenk, in myn' gedachten,

 

Het dartelende mingevry,

 

Dat niemant weet dan ik en zy,

 

Hoe dierbaar moet ://: ik haar niet achten.

 

 

 

Myn Lief, myn lust, myn welbehaagen,

 

'K zal, om 't genot van uwe min,

 

Met hart en neiging, ziel en zin,

 

De zwaarste smart ://: en pyn verdraagen.