Mengelzangen
(1717)–Hermanus van den Burg–
Auteursrechtvrij
[pagina 59]
| |
En is waardig 't m eeste, waardig
't meeste t'achten. Beide meen ik
evenveel ://: Deez
voor een minziek hart, Deez voor een
minziek hart, Deez voor een minziek
ha- rt, die voor een'
drooge keel.
 Kryg ik dorst, ik roep om Wyn,
Voel ik trek om eens te kussen,
'k Roep: waar mag myn Kleuter zyn,
En tracht myne vlam te blussen,
| |
[pagina 60]
| |
Zulks alleen behoeftigheit,
Maakt dat men Bachus streelt, en Venus mint en vleit.
Als ik smelt door minnegloet,
Van de tintelende vonken,
Die my stremmen doen het bloet,
Schuilende onder Fillis lonken,
Daar ik zucht, door min verdriet,
Denk ik aan Knaap Sileen, noch Vader Bachus niet.
Maar als drinklust my bekoort,
En my Bachus zelf komt nooden,
Die 't verdriet in 't harte smoord,
Denk ik om geene andre goden,
'k Weet van Venus noch haar zoon,
Geen Jonge Maagd, kan dan my blaaken, ook hoe schoon.
Want, zoo haast 'k ben moe gekust,
Kreun ik my aan geen'schoone oogen,
En bespot vervloogen lust;
Ben ik zat van Bachus toogen,
Dan vloek ik den besten Wyn;
En noem die Hemeldrank, een doodelyk fenyn.
| |
[pagina 61]
| |
Verandring Fillis, is alleen,
d'Oorzaak wy vermaaklyk leeven,
Verandring streeld ons ongemeen,
En, zoo zy ons ging begeeven,
't Leeven nam aanstonds de vlugt,
Verandring is zoo nut aan 't Mensdom, als de lucht.
|
|
