Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen
(1659)–Albertus Buitendyck– Auteursrechtvrij
Wijze:
| |
[pagina 348]
| |
2. Tot Romen is gebaert
Van haer Ieught is vervaert
Van aldat Godt misnoeghde.
Haer vleesch houdt onder dwangh
Door 't bidden, vasten langh,
Nae Godes wet haer voeghden.
3. Met 't kleet van hayr gevlecht
Tegens haer lusten vecht;
Haer leden strengh castijde.
Verlicht was haer verstant,
In Godes liefde brant.
In Godt alleen verblyde.
4. Als zy door Ouders dwanck,
Tegens haer wil en danck
Valeriaen most trouwen,
Als yder was verheught
In 't Bruylofts-feest en vreucht;
Sy was vol druck en rouwen.
5. Terwijl de Orgel speelt,
In 't hart zy singht, Godt streelt:
O Heer wilt my bewaren
Van al dat my verleyt
Van u en suyverheydt,
En vande Maeghde scharen.
6. Spreeckt aen haer Bruydegom:
Verblint door 't Heydendom,
Schent niet mijn reyne leden,
Godts Engel my bewaert.
Valeriaen vervaert,
Seyt: toont my d' Engel mede.
| |
[pagina 349]
| |
7. Nae Ceciliaes raet.
Geloof, hem doope laet.
Siet d'Engel met sijn oogen
Die sijn krans stelt te toon,
Sijn Bruyts wit en roo kroon,
Wiens glans noyt sal verdroogen.
8. De'es helt wordt Martelaer,
Sijn Broeder mee daer naer,
Almachius haer noode:
Doet d'Afgodt offerhandt
Met eer en liefde brant;
Ofte ick laet u dooden.
9. Geen Mensch, geen vlam, geen beest,
Geen pijn, geen doot sy vreest.
Noch vier Hondert Soldaten
Tot Martelaers bekeert.
Sy wort gequetst met sweert,
Haer ziel krijght 's Hemels straten.
10. O Maeght, en Patrooners!
Vrouw, Wedus Martelers!
Verkrijght door uw' gebeden:
Dat 'k mijn tongh ziel en le'en
Tot Godes lof alleen
Magh geven, en besteden.
|
|