Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen
(1659)–Albertus Buitendyck–
Auteursrechtvrij
Wijze:
| |
[pagina 235]
| |
2.
Met devocy groot, en veel vreughden,
Is geviert Cyriacus Feest,
Om sijn klaer-blinckende deughden,
Uytmuntende is hy geweest:
Sijn Feest, en eer,
Minden Hoorn seer;
Hem achten, en sijn Feest als d' meeste schat,
En Patroon van haer Kerck, ende Stadt.
3. Eylaes! Nu siet Patroone Feesten,
By sommighe heel sonder kracht.
Gedreven zijn door d' helsche Geesten,
Die haere Feest, en eer niet acht.
Veel nu tot Hoorn
Waerdigh Godts Thoorn,
Want by veel van haer, sijn Feest ende faem
Verdooft; jae by sommighe sijnen naem.
4. Och, dat men dit konde herstellen,
Om te vieren sijn Feest altijdt!
Hierom ick sal sijn deught vertellen,
Tot sijnen lof, tot Satans spijt.
Ick soeck sijn eer,
Verduystert seer:
Maximiaen plaeghden de Christ'nen wreed,
Dat yeder een voor Godes naem veel leed.
5. Om 't swaert, noch vyer geensins besweken
Hem hierom verwonderde seer.
Diocletiaen wilde hy smeecken,
't Hof laet bouwen voor desen Heer:
Een vont hy vint
Dat hem 't meest sint.
De Christ'nen aen te doen een lange doodt
Laet haer arbeyden, en vergaen door noodt.
| |
[pagina 236]
| |
6. Tot haer Cyri'cus is gesonden,
Die spijs en dranck in haer noot brocht;
Was daer toe willigh t'allen stonden,
Met haer te lijden, wenst en socht.
Hy wordt aenrant,
Tot 't werck gebant.
Saturnium helpt, sijn eyghen werck doet;
De swacken vertroost, geeft haer goede moet.
7. Hem d'Heydens vroolijck sien arbeyden,
Sijn sangh hooren tot Godes lof;
Hierom sy hem na 't Kercker leyden;
't Sangh was vertelt aen 't Keysers Hof;
Maximiaen
Stont 't sangh niet aen,
In 't Kercker Mirac'len veel heeft gedaen,
Elck kan hier door sijn heyligheyt verstaen.
8. Diocletiaens Dochters klachten
Had Satan in, dat viel hem swaer.
Cyriacus alleen 'k moet achten,
Die my verdrijven kan uyt haer;
Satan seyt hem
Met luyden stem;
Diocletiaen smeeckt sijnen hulp voor haer,
Haer verlost, geloovigh wordt daer naer.
9. De Keyser hem eerden en feesten,
Want sijn Dochter verlost nu sagh:
Noch een bevrijdt van d'helsche geesten,
In Persi, die vol pijne lagh,
Vader van haer
Was Koningh daer;
De Koningh met veel, 't geloof nemen aen,
Daer by hy met veele 't Doopsel ontfaen.
| |
[pagina 237]
| |
10. Maximiaen na weynigh dagen,
Heeft willen vieren Satans Feest,
Cyriacus spant voor sijn wagen,
Om naeckt te trecken als een beest:
Hem wordt gevraeght,
Hem 't eerst mishaeght:
D'Afgoden te dienen; of swaerste pijn
Te lijden; acht lijden een droom te zijn.
11. Niemant, of niet hem kost verwinnen:
Op 't Hooft laet gieten siedent pick;
Godt loofde met hart, ende sinnen,
Niet hem aen brocht vrees ofte schrick.
Sprack tot Godts eer,
'k Loof u mijn Heer,
Dat ghy my tot uw lijden waerdigh acht,
Den Heer Cyriacus gaf sulcke kracht.
12. Daer na sijn leden van een treckten;
Sijn Godt en Al, om hulp hy badt,
Met den Tyran, versterckt hy geckte:
Onthooft is desen waerde Schat.
Van Godes Soon,
Krijght 's Hemels Throon.
Was Seraphijn van Godes volck en eer,
Hy roept niet vol van troost, meer ende meer.
13. Volght u Patroon met hart en sinnen,
Satan door sond u ziel niet
geeft; Leeringe.
Godt boven al, altijdt wilt minnen:
Deughden doet, soo langh ghy leeft;
U Naesten laet,
En vroegh by staet:
Hervat sijn Feest, en eer ghy die van Hoorn,
Glory sult krijgen; anders Godes thoorn.
| |
[pagina 238]
| |
14. Cyriace, van ons gepresen.
Krijght ons van onsen Heer en Godt,
Godt wel te dienen en te vreesen,
En dat de Hemel is ons lot,
Dat Satans macht
Is sonder kracht
Voor ons alle, in 't leven ende doodt,
Om met vreughd te raken in Abr'hams schoot.
|
|