Van ziel en aarde

[p. 12]

[De daden die ik stelde, en mijn schoonste dromen]

De daden die ik stelde, en mijn schoonste dromen,
zij zijn voorbij, zij hebben niet bevrijd: als 't dier
- het weidend vee, 't gevogelte der bomen -
zo vroom en vrij en schoon en in zichzelf volkomen
werd nooit een lichaam en werd geen der zaalgen hier.

ons bleef slechts de volkomenheid, die wij ons dromen,
o onvervulden tussen ziel en dier...