De dwaze rondschouw

[p. 48]

Offergang

Aan de kim snorren
torren

de horlepijp

in boomgaarden overrijp

is gelag

en lach

Infante

zij wandelt

Raar lokt de reidans niet
want op haar schouder
lijze
weemoedwijs
een duif is droef

droef en zoet

Als zij intreedt het portaal

wordt eerst de witte kapel

volmaakt

klaar

de kaarsvlam op het hoogaltaar
straalt peinzaam
lang en ovaal

zo haar pupil

zoetzuiver ronkt het orgel

dieper dan de horlepijp

Ave.