De dwaze rondschouw

De Geliefde

Waterlelie mijn aanbidding over de lagune
als ik je ogen doorschouw
de wereld joelt uit zijn venetiaans karnaval
o verzinken
overgave
ogen zijn bergwellen die de pelgrim laven
ten zoektocht naar nieuwland schuw na de voorzegging der runen

[p. 13]

 

Ons leven is het grote dubbelspoor

 

door waaierlandschap naar eindelik station

 

er is geen wisselbaan

 

o saam in horizonnegloor

 

lichtkus

 

terminus

 

vergaan!

 

 

 

Eerst lag je stem vol versleten fluweel

 

en je lied ging daarover zijn slentergang

 

nu staat de beiaard stom voor je zilverzang

 

de nachtegaal dempt zijn valse vokalize

 

heel de schemerlaan omzwijgt je kralenkeel

 

 

 

Dit verlangen is de shrapnell over stille stad

 

in grandioze lichtknal uitgespat

 

de wolk die nadrijft is een blond engelenhoofd

 

in dit geweld zij de goede god geloofd

 

 

 

Glasrinkeling in een koffiehuis is het eind van onze lach

 

Het geluk is nabij, ik voel het hart van alle dingen bereikbaar op luttel weg gaans

 

Mijn aanloop tegen de gedeukte benzienbus

 

is aanvangsmotief der bruidsmarsj lawaaierig wagneriaans

 

o eenvoud van de senegaalneger die vol godsvrucht tam tam slaat

 

dra is mijn hooglied op alle toonladders koen akrobaat!