Davids psalmen

Psalm. Cxxix.

DAt Israël nu segg'; sy hebben my
Van mijn' jeugt af benauwt; mijn' ziel-bestrijders
Benauwden menigmael mijn' ziel, maer sy
En mochten my niet op, mijn' weêr-partijders.

2    De ploegers, zaeyers van onrechtigheydt,
Die hebben op mijn' rugg' haer' ploeg bewoogen,
Die vooren van haer' wrevel-moedigheydt
En lastering zijn van haer lang getoogen.

3    De Heer der rechten heeft het touw, den raedt
Der boosen afgehackt; laet schaemt' hen kleeden,

[fol. Y9v]

Te rugg' gedreven zijn, all' die, die haet
De sulcke, die Godt dienst op Zion deden.

4    Laet haer soo worden, als het kruydt en gras,
En als het hoy, het welck wast op de daecken;
Het welck verdort, verwelckt, vernietigt was,
Eer men den sickel treckt, om 't af te maecken.

5    Waer mede nimmermeer des maeyers handt
Volkomen wierdt gevult; waer meê, die binden
De garven t'samen vast, op 't acker-landt,
Haer' armen nimmermeer vervult en vinden.

6    Noch die voor-by gaen, die en seggen niet,
By uwen arbeydt zy des Heeren zegen;
Wy zegenen uw' werck, dat hier geschiedt,
In Godes Naem, en van des Heeren wegen.