|
| |
Psalm Cij.
HEer, wilt mijn gebedt verhooren;
Mijn geroep koom' U ter ooren;
Heere, doet my hulp, aensiet:
Bergt voor my Uw' aensicht niet,
Neygt tot my Uw' oor, ten dagen
Mijns benauwtheydts, mijner plagen,
Als ick roep, en hulp begeere,
Hoort my haestelick, ô Heere.
2 Want mijn' dagen zijn daer henen,
En als roock vergaen, verdwenen:
Mijn gebeent' is uyt-geteert,
| |
| |
Uyt-gebrandt, gelijck een heert.
't Hert is my verdort, geslagen,
Als het gras in dorre dagen.
Soo dat ick heel heb vergeten
Mijne kost en broodt te eeten.
3 't Been kleeft my aen 't vleesch, van wegen
Mijn gesuchts en stems bewegen;
Soo dat ick niet anders schijn',
Dan maer vel en vleesch te zijn.
Ick ben even eens in 't schijnen,
Als een roerdomp der woestijnen,
En een steen-uyl vergeleecken,
Die in bosschen is versteecken.
4 Siet ick moet geduerig waecken,
Als een musch doet op de daecken,
Die sijn helft verlooren heeft,
| |
| |
En in eensaemheydt daer leeft.
Mijne haters smaden, Heere;
Doen my al den dag oneere;
Die mijn ziele rasend' soecken,
Sweeren tegen my, en vloecken.
| |
j. Pause.
5 Want ick eet op sulcken wijse,
Asch, gelijck als 't broodt en spijse,
En de dranck, die men my brengt,
Werdt met mijn geschrey vermengt,
Om Uw' groote grimmigheden,
En Uw' toorn van my geleden:
Want Gy hebt my op-geheven,
En my weêr ter neêr gedreven.
6 Als een schaduw', haest verdreven,
Zijn de dagen van mijn leven.
| |
| |
Ick verdorr', als 't gras op 't veldt,
't Welck gemaeyt is en gevelt.
Maer Gy, Heer, vol vastigheden,
Blijft in aller eeuwigheden,
En gedacht'nis van Uw' krachten,
Van geslachte tot geslachten.
7 Gy sult opstaen, Gy sult rijsen,
Want de tijdt is hier om haer
Metter daedt te laten mercken
Uw' genades wonder-wercken;
De bestemde tijdt te vooren
8 Want Uw' knechten hebben eenen
Lust aen haer' gevallen' steenen,
| |
| |
Met haer gruys, daer in sy is.
Heydenen en haer geslachten
Sullen van den Heere achten,
Uwe heerlickheydt en waerde.
9 Als de Heer, dien wy vertrouwen,
Zion weder op sal bouwen,
En sal in Sijn eer', in Sijn'
Heerlickheydt verschenen zijn,
Hem tot diens gebedt sal wenden,
Die gantsch bloodt was, vol ellenden;
Noch versmaden, noch vertreden
Haer gesmeeck, en haer' gebeden.
| |
ij. Pause.
10 Dat sal werden voort beschreven
| |
| |
Voor die na ons sullen leven,
Voor 't navolgende geslacht,
't Welck dan voort sal zijn gebracht.
't Volck, dat dan sal zijn geboren,
En geschapen, als sy 't hooren,
Sullen Godt de Heer van boven
Vrolick roemen, prijsen, loven.
11 Dat Hy uyt Sijn' heyligheden,
Uyt Sijn' hoogst' sag na beneden;
Dat Hy, die in d'hemel leeft,
't Oog op d'aerd' geslagen heeft.
Om het suchten des gevangen
Volcks te hooren, en 't verlangen;
Om doodts kind'ren los te maecken,
Dat sy die niet souden smaecken.
12 Tot dien eynde, dat des Heeren
| |
| |
Naem te Zion zy in eeren,
En Sijn lof daer zy vertelt,
Als de volckeren na desen
Sullen t'saem vergadert wesen,
Selver oock de Koninckrijcken,
Om haer Godts-dienst te doen blijcken.
| |
iij. Pause.
13 Godt heeft mijne mogentheden,
Op de weg verdruckt, vertreden,
Hy heeft mijne tijdt verkort.
Daerom hebb' ick klacht' gestort.
Neemt my niet, sprack ick in 't klagen,
Wech in 't midden mijner dagen;
Heer, Uw' tijdt is in sijn' krachten,
Van geslachten tot geslachten.
| |
| |
14 Gy zijt die voor 't aengesichte
d'Aerd' gegrondt hebt, d'hemel stichte,
Die het werck is van Uw' hand',
Die vergaen, noch houden standt.
Maer Gy sult Uw' standt behouden:
Alle sullen sy verteeren,
Als een kleedt, ô Heer der heeren.
15 Gy sult haer, als lijf-cieraden,
Doen verand'ren, als gewaden,
Ende sy, met all' haer' schijn,
Sullen heel verandert zijn.
Maer Gy, Heere, daer-en-tegen,
Zijt de selfde aller-wegen,
En Uw' jaren, en Uw' tijden,
Sullen noyt een eynde lijden.
| |
| |
16 't Vroom geslachte der oprechten,
Kinderen van Uwe knechten,
Sullen woonen seeckerlijck
En all' haer' nakomelingen,
En haer zaedt in alle dingen
Voor Uw' aengesicht na desen
t'Eenemael bevestigt wesen.
|
|
Auteursrechtvrij