|
| |
Psalm 66.
IUycht Godt, gy volck der gantscher aerde;
Psalm-singet Sijnes Namen eer;
Geeft eer aen Sijnen lof, na waerde,
En roemt op 't aller-hoogst' de Heer.
Segt Hem; Hoe vreeslick zijn Uw' machten?
Geveynsdelick sal 't vyandts landt,
Om grootheydt van Uw' sterckt' en krachten,
Sich werpen onder Uwe handt.
2 De gantsche aerd' aenbidd' U, Heere,
En buyge voor Uw' Naem de voet;
All' 't volck Psalm-singe, t'Uwer eere,
| |
| |
Psalm-sing' Uw' Naem in het gemoedt.
Komt, siet Godts daden, komt bemercken
De daden van Sijn rechter-handt;
Hy is verschricklick in Sijn' wercken,
Aen menschen kind'ren, door al 't landt.
3 Hy heeft de zee verkeert in 't drooge;
Sy zijn te voete door-gegaen
Door de rivier; daerom ons' ooge
In Hem sulcks sag met blijdtschap aen.
Hy heerscht altijdt met Sijne machten;
Sijn oog houdt over Heyd'nen wacht.
En laet 't afvallig volck in krachten
Niet zijn verhoogt, 't welck Hem veracht.
4 Gy volckeren, gaet u begeven
Tot Godt te loven boven al;
Laet hooren, laet de stemme leven,
| |
| |
Die Sijne roem verbreyden sal.
Hy stelt in 't leven onse zielen,
Die Hy voor het verderf behoedt:
Hy liet niet toe, dat wy vervielen
Of wanckelden met onse voet.
5 Want Gy hebt ons beproeft; genadig
Beproefdet Gy, ô Godt, ons' hert.
Geloutert hebt Gy ons gestadig,
Als 't silver-werck geloutert werdt.
Gy hadt ons in het net gevangen;
Gy hadt ons in 't verdriet verstrickt.
Gy hadt een engen en een bangen
Bandt om ons' lendenen geschickt.
| |
Pause.
6 Gy hadt den mensche laten rijden,
Op onse hooft en hals en leên:
| |
| |
Wy leden vyer en water-tijden,
En kruys, daer van geen uytkomst scheen.
Maer Gy hebt ons gevoert, ô Heere,
Gy brengt ons vol ververschen aen;
Ick sal brandt-offer, t'Uwer eere,
In Uwen Tempel brengen gaen.
7 Ick sal beloften U betalen,
Die van mijn' lippen zijn gedaen,
Die, als my bang was, in mijn' qualen,
Uyt mijnen monde zijn gegaen.
Brandt-offer, merg-beests offerhanden,
Met rammen-roock-werck op d'altaer,
Sal ick U offeren, en branden
De runderen en bocken daer.
8 Komt, hoort doch toe, die Godt wilt vreesen,
Terwijl ick sal vertellen gaen,
| |
| |
Wat goedts Hy heeft aen my bewesen,
En aen mijn ziele heeft gedaen.
Ick riep tot Hem met mondts gebeden,
En Hy heeft mijn geroep verhoort,
En Sijn' verhooging wierdt beleden
Door mijnes ziels en tongen woordt.
9 Had ick op ongerechtigheden
Met 't hert gesien, of oyt gedacht,
De Heere hadde mijn' gebeden
Geensins gehoort, of oyt geacht.
Maer, seecker, Godt heeft op mijn smeecken,
Op mijn' gebeden-stemm' gelet.
Godt heeft gehoort, en niet versteecken
't Genadig oor voor mijn gebedt.
10 Gelooft zy Godt, die mijn' gebeden
Van Sijne ooren niet verstiet:
| |
| |
Die met Sijn' goedertierenheden
En gunstigheydt my noyt verliet.
|
|
Auteursrechtvrij