|
| |
Psalm Lj.
ZYt een genadig Godt, vermurwt Uw' hert,
Na Uwe goedtheydt en barmhertigheden;
Wischt door ontferming uyt het overtreden,
Het welck, helaes, in my gevonden werdt.
Wascht, Heere, reynigt my veelvoudiglijck,
En suyvert van mijn' sond' my wel te degen;
Op dat mijn' ziele niet daer in beswijck',
En niet versmoor' in die onrechte wegen.
2 Want mijne misdaedt is my openbaer,
Mijn' overtreding kenn' ick heel volkomen.
Sy heeft een vaste plaets voor my genomen.
Mijn sonde blijckt voor my geduerig klaer.
U, Heere, U alleen heb ick misdaen,
| |
| |
En heb gedaen, 't geen quaedt is in Uw' oogen.
Op dat Gy in Uw' spraeck oprecht'lick gaen,
En reyn in Uw' gericht soudt wesen mogen.
3 Siet, ongerechtigheydt was mijn' geboort':
Van kindts-been zijn in my verdorve gangen;
Ick ben in sond' verwarmt, in sond' ontfangen,
En in de sond' bracht my mijn moeder voort.
Siet, Gy hebt lust tot den oprechten man,
Tot waerheydt, in het diepst' der menschen nieren,
En in 't verborgen maeckt Gy dat ick kan
Uw' wijsheydt kennen, en daer na my stieren.
4 Maeckt my met ysop reyn; ontsondigt my;
Soo sal ick suyver zijn, en reyn bevonden;
Wascht my, en ick sal zijn ontlast van sonden,
En witter zijn als snee, van smetten vry;
Maeckt, Heere, dat ick merck' Uw' groote vreugd',
| |
| |
Doet my Uw' vrolickheydt en blijdtschap hooren,
Op dat sich mijn gebeent' daer in verheugt,
't Welck' Gy aen my vernielt hadt van te vooren.
| |
Pause.
5 Verbergt Uw' aengesicht van mijne sond',
En wilt Uw' oog daer van genadig keeren;
En wilt verdelgen, Heer, en heel verteeren
All' d'overtreding, die Gy in my vondt.
O Heere, schept in my een suyver hert,
Wilt my een nieuwe geest in 't binnenst' geven.
Op dat ick krachtelick gedreven werd',
O Godt, tot vastigheydt van beter leven.
6 Verwerpt my, Heere, van Uw' aensicht niet;
Laet my altijdt voor U genade vinden.
Geeft, dat Uw' Heyl'ge Geest Uw' wel-beminden
Bewoont, en nimmermeer van my en vlied'.
| |
| |
Geeft my de vreugd' des heyls, der saligheydt,
Laet my die wederom, ô Heere, smaecken.
Geeft my de geest oock van vrymoedigheydt;
Dat die my ondersteun' in alle saecken.
7 Soo sal ick sulcke, die zijn af-gegaen
Van Uwe weg, ô Godt, Uw' paden leeren:
Soo sullen sondaers sich tot U bekeeren,
En na den quaden weg niet buyten slaen.
Verlost van bloedt-schuld my, van doodt-slags sond';
Wilt, God, Gy God mijns heyls, my niet verdoemen;
Soo sal ick Uw' genaed', die ick bevond',
En Uw gerechtigheydt vervrolickt roemen.
8 Doet mijn' gesloten mondt doch open, Heer;
Roert mijne lippen doch, en rept mijn' tonge,
Soo sal ick een nieuw liedt zijn van my gesonge',
Soo sal ick spreecken van Uw' lof en eer.
| |
| |
Want Gy en hebt geen lust tot offerhand';
Ick had die andersins U op-gedragen.
Brandt-offer van het vee van 't gantsche landt,
En kan in 't minst' Uw' oog oock niet behagen.
9 Godts offerhand' is een gebroocken geest;
En een gebroocken, een verslagen herte,
En laet Gy, Heere, niet in sonden-smerte,
En Gy veracht, ô Godt, niet, die U vreest.
Doet wel by Zion, na Uw' gunstigheydt,
Na Uw' behagen, Heer, en goedigheden,
En wilt Ierusalem, 't welck neder leydt,
Met mueren wederom op nieuws bekleeden.
10 Dan sal Uw' lust zijn in de offerhand'
Van boet-gerechtigheydt; dan sal verteeren
't Spijs-offer; varren salmen, t'Uwer eeren,
Dan off'ren op 't altaer, 't welck voor U brandt.
|
|
Auteursrechtvrij