|
| |
| |
| |
| |
Psalm xliiij.
O Godt, wy konden met ons' ooren
Uw' wonder-wercken heel wel hooren;
De vaders wesen ons het aen,
Wat Gy in d'oudtheydt hebt gedaen.
Gy hebt de Heyd'nen met Uw' handt
Geplaegt, en uyt 't besit gedreven:
Maer haer-liên hebt Gy voort-geplant,
En wasdom wijdt en zijdt gegeven.
2 Want 't landt is van haer niet gekregen,
Door erffenisse van haer' degen;
En harer armen dapperheydt
Heeft haer het heyl niet toebereydt.
Maer Uwe rechterhandt, Uw' kracht,
Uw' arm, Uw' licht, het welck' sy sagen,
Om dat Gy haer hebt groot geacht,
| |
| |
En hadt in haer een wel-behagen.
3 Gy selve zijt, ô Heer der heeren,
Mijn' Koning, en mijn Vorst der eeren;
Gebiedt, Gy die almachtig zijt,
Dat 't zaedt van Iacob werd' bevrijdt.
Wy sullen door U ons' party
Met hoorn-gestoot ter neder vellen.
In Uwen Naem vertreden wy
All' die, die tegen ons sich stellen.
4 Want ick en will' in 't minst' niet bouwen
Op mijnen boog, noch 't sweerdt vertrouwen,
Dat dit my uyt het ongeval
Verlossen ende redden sal.
Maer, Heer, alleenig Uwe handt
Redt ons van onse ziels bestrijders.
Gy maeckt alleen tot schaemt' en schandt
| |
| |
All' onse haters en benijders.
| |
j. Pause.
5 In Godt moet all' ons' roemen wesen;
En all' den dag Hy zijn gepresen;
Uw' Naem' sal wesen lof geseydt,
Van nu aen tot in eeuwigheydt.
Maer, Heer', nu hebt Gy ons veracht,
Verstooten en gemaeckt tot schanden;
Dewijl' Gy met ons' oorlogs-macht
Niet uyt-recht door Uw' arm' en handen.
6 Gy hebt ons achterwaerts doen keeren,
Van die partijdigheydt begeeren;
En onse haters rooven 't goedt
Van ons, het welck' haer rijck zijn doet.
Gy geeft ons, Heer, gelijckerwijs
De schapen, diemen brengt te slachten,
| |
| |
Op datmen die gebruyck' tot spijs';
Gy stroyt ons door de vloeck-geslachten.
7 Uw' volck verkoopt Gy om geen' waerde;
En Gy weerdeert het niet op aerde,
En als daer bieden na geschiedt,
Verhoogt Gy hare prijsen niet.
Gy stelt den bueren ons tot smaedt,
Tot spot van all' die by ons woonen,
Tot schimp van elck die by ons gaet,
En sich rondtom ons komt vertoonen.
8 Gy maeckt by volck'ren ons oneere,
Gy stelt ons tot een spreeck-woordt, Heere;
En tot een schudding' van het hooft,
By Heyd'nen, van Uw' woordt berooft.
Mijn' schand' en smaedtheydt sie ick staen,
Den gantschen dag, voor mijne oogen;
| |
| |
Men sie de schaemt' mijns aensichts aen,
Die heel is over my getogen.
9 Om 't hoonen en de laster-woorden,
Die, Heere, mijne ooren hoorden,
Van wegen de wraeck-gierigheydt,
Van wegen die my lagen leydt.
Dit altemael quam op ons aen;
Noch hebben wy U niet vergeten,
Noch valsche handeling gedaen,
Noch Uw' verbondt van ons versmeten.
| |
ij. Pause.
10 Ons' hert is rugg'lings niet geweecken,
Noch onse gang en is besweecken,
Of achterwaerts gekeert, van 't padt,
't Welck Uwe Wet geboden hadd'.
Hoewel Gy ons in draecken-noodt
| |
| |
Verplettert hebt, in wreedtheydts plecken,
En met een' schaduw' van de doodt
Ons' aengesicht quaemt over-decken.
11 Soo wy de name Godts, des Heeren,
Vergaten, en de handt, ter eeren
Van eenig vreemde majesteyt,
En afgodt, hadden uytgebreydt;
Soud' sulcks van Godt niet zijn door-grondt?
Soud' sulcks de Heere niet door-soecken,
Die alle tijdt seer licht'lick vondt
All' 's menschen herts verborgen' hoecken?
12 Maer, om dat wy by U volherden,
En blijven by Uw' wille, werden
Wy all' den dag gedoodt, geslacht;
Slacht-schapen zijn, als wy, geacht.
Waeckt op, en slaept doch niet, ô Heer;
| |
| |
Wat soude zijn Uw's slapens reden?
Ontwaeckt, verstoot ons niet te seer;
Verstoot ons niet in eeuwigheden.
13 Waerom soudt Gy Uw' heyl verhoolen,
En houden 't aengesicht verschoolen?
Waerom vergeten onsen druck,
En ons' ellend', en ongeluck?
Want onse ziel' is in het zandt
Gebogen, als van geener waerde,
Veracht, geheel gebracht tot schand',
En onse buyck kleeft aen de aerde.
14 Staet op, en komt ons hulpe bieden,
Verlost ons van de boose lieden;
Maeckt U tot onse hulp' bereydt,
Om Uwe goedertierenheydt.
|
|
Auteursrechtvrij
