Davids psalmen

Psalm xlij.

ALs een Hert na water-stroomen
Schreeuwt, om koele drancks genot,
Soo schreeuwt oock mijn' ziel', gekomen
In een' angst, tot U, ô Godt.
Mijne ziele dorstet seer,
Na den levendigen Heer.
Ah! wanneer sal ick eens woonen
In Godts huys, en my vertoonen?

[fol. G11r]

2    Tranen zijn mijn' spijse; klagen
Is mijn broodt, by nacht en dag;
Om dat sy my daeg'licks vragen,
Waer of uw' God wesen mach?
Ick versmelt' als ick daer aen
Dencke, hoe ick placht te gaen,
Met een vreugd-liedt, met de scharen,
Die in 't Feest Godts lof verklaren.

3    Waerom zijt gy neêr-gebogen,
Door uw angst, mijn' ziel, mijn hert?
Waerom zijt gy soo bewogen,
Soo onrustig in uw' smert'?
Hoopt op Godt; want ick sal Hem
Voor verlossing' met mijn' stemm'
Loven; ô mijn Godt, mijn' ziele
Buygt haer, en gaet neder-kniele'.

[fol. G11v]

4    Daerom ben ick U gedachtig,
Uyt het landt van den Iordaen,
Uyt den Hermon, Heer, almachtig,
En daer kleyne bergen staen.
d'Eenen afgrondt van gevaer
Komt 'er voor, en d'an'dre naer,
By 't geweldig' regen-vloten,
By 't gedruys der water-goten.

Pause.

5    All' Uw'golven en Uw' baren
Zijn my over 't hooft gegaen;
Maer de Heere sal bewaren,
En Sijn' goedtheydt siet my aen.
Die sal 's daegs doen Sijn gebiedt:
's Nachts sal by my zijn Sijn liedt.
Ick sal danck-gebeden geven

[fol. G12r]

Tot den hoeder van mijn leven.

6    Ick sal seggen tot de Heere,
Wat is 't dat Gy my vergeet?
Waerom draeg' ick swarte kleere',
O mijn' steen-rotz, om mijn leedt?
Mijn' party hoont my met een
Diepe doodt-steek, tot aen 't been,
Als sy dagelicks gaet spreecken,
Waer mach uwen Godt nu steecken?

7    Waerom zijt gy neêr-gebogen
Door uw' angst, mijn ziel', mijn hert?
Waerom zijt gy soo bewogen,
Soo onrustig in uw' smert?
Hoopt op Godt; want ick sal Hem
Voor verlossing' met mijn stemm'
Loven; Hy verlost mijn ziele,

[fol. G12v]

Hy is Godt, voor wien ick kniele.