Davids psalmen
(1656)–Henrick Bruno–
Auteursrechtvrij
[Folio C12v]
| |
 In 't brullend' smeecken?
Mijn God. ik roep' des daegs met biddend' spreken
Maer Gy en geeft aen my geen antwoordts teecken;
En my ontbreeckt, als nacht komt aen te breecken,
Stilt' van gequel.
2 Doch, heylig, heylig zijt Gy evenwel;
Gy Heere, die daer woont in Israël,
In Uw' geheyligd' Huys, om lof-sang wel
Daer in t'ontfangen.
De vaders bouwden op Uw' hulp haer' gangen,
Sy hebben U vertrouwt in all' haer prangen,
En, Heere, Gy hebt haer, op haer verlangen,
Uw' hulp gedaen.
3 Mijn Godt, sy riepen U om bystandt aen,
En Gy hebt haer geredt en by-gestaen.
Sy hebben U vertrouwt, noch schand' begaen,
| |
[Folio D1r]
| |
 Vry van 't versmaden.
Maer ick ben als een worm; van geene daden.
Ick ben geen man; ick ben een spot der quaden;
Ick ben veracht van 't volck; met schimp beladen
Van 't menschen zaedt.
| |
j. Pause.4 Een yeder, die op my sijn' oogen slaet,
Bespot my, en hy doet my alle smaedt;
Steeckt sijne lippen uyt; schudt, als hy gaet,
Sijn' kop ter zijden.
Dan seggen sy; Hy heeft het t'allen tijden
Gewentelt op den Heer. laet die bevrijden,
Hy help', dewijl het Hem lust, uyt het lijden
Sijn' gunst-genoot.
5 Gy zijt het immers die uyt moeders schoot
My uyt-getogen hebt, uyt alle noodt;
| |
[Folio D1v]
| |
 Die my aen moeders borst behoud'niss' boodt,
En deedt vertrouwen.
Van dien baer-moeder af, den buyck der vrouwen,
Zijt Gy mijn Godt, op wien ick hebb' te bouwen
Gy maeckt, dat ik niet van 't eerst' lichts aenschouwen
In vreese zy.
6 Soo weest dan met Uw' hulp' niet verr' van my,
Dewijl' benauwtheydt, Heer, my is na-by.
Want, Heere, niemandt, als ick ben in ly,
Doet helpers dingen.
Veel' Varren quamen my, ô Godt, bespringen;
Veel' stercke Stieren, die van Basan gingen,
Die quamen mijne ziel geheel omringen,
Alwaer ick stondt.
7 Sy hebben tegen my haer' wreede mondt
Gespert, gelijck een Leeuw; die, wat hy vondt,
| |
[Folio D2r]
| |
 Verscheurend', brullend' heel en al verslondt.
Ick ben besweecken.
Mijn kracht is uyt-gestort, als water-beecken;
All' mijn' gebeente ging de boose breecken;
Mijn hert is in mijn lijf als wasch gebleecken;
't Smolt sonder macht.
| |
ij. Pause.8 Gelijck een pot-scherf, is verdroogt mijn' kracht.
Mijn' tong kleeft aen mijn keel, en ick versmacht';
En Gy legt my in 't stof des doodts, veracht,
Ten eynd' van leven.
Want Honden hebben haer op my verheven;
Der boosen hoop haer rondtom my begeven,
Sy hebben door mijn' handt en voet gedreven;
Door all' mijn leên.
9 Mijn' beenen kon ick wel van been tot been
| |
[Folio D2v]
| |
 Op-tellen, ô mijn Godt, van een tot een.
Sy schouwen 't aen; sy sien op my, mijn' weên,
Om te vergrooten.
Sy gingen onder hen my, Heer, ontblooten.
Sy deelden, Heer, mijn kleedt; sy gingen looten
Om mijn gewaedt, den rock Uw's gunst-genooten,
Hem aen-gedaen.
10 Maer Gy en wilt van my niet verre staen.
Wilt haestelicken my tot hulpe gaen.
Gy zijt mijn' sterckte, Heer': helpt my; wel aen,
Helpt my uyt schanden.
Redt mijn' benauwde ziel' van 't swaert en handen,
Die my soo vyandtlick aen komen randen.
Laet doch mijn' eensaemheydt niet voor de tanden
Van dese Hondt.
11 Wilt my verlossen van des Leeuwen mondt.
| |
[Folio D3r]
| |
 Verhoort my van des Eenhoorns hoorn terstondt,
Die tegen my sich sterck en wreedt bevondt,
Om my te quellen.
Soo sal ick Uwe Naem mijn' broêrs vertellen:
Soo sal ick Uwe prijs, ô Heere, stellen,
In 't midden der Gemeent'; Uw' lof daer spellen,
Hoe langs, hoe meer.
| |
iij. Pause.12 Gy, segg' ick, die den Heer' vreest, prijst den Heer';
En gy, all' Iacobs zaedt, doet Hem doch eer;
All' 't zaedt van Israël, ontsiet u seer
Sijn' eer te schenden.
Want Hy heeft niet veracht, noch ging Sich wenden,
Noch voor verdruckte mans druck en ellenden
Verborg Hy 't aengesicht; tot roepens benden
Is 't oor gedaelt.
| |
[Folio D3v]
| |
 13 Van U sal zijn mijn'lof; Uw' eer' verhaelt
In een' Gemeent', en mijn' geloft' betaelt
In tegenwoordigheydt van all' die taelt
Na Uwe paden.
All' die sachtmoedig is, sult Gy versaden;
All', die de Heere soeckt, prijst Sijne daden.
Het eeuwig' leven geeft Hy, uyt genaden,
U, t'Sijner eer.
14 Hier door sal komen, dat sich tot de Heer
Aendachtig yeder eyndt des aerdts bekeer:
Elck' Heydensche geslacht sal meer en meer
Aenbiddend' blijcke'.
Want, siet, des Heeren is het Koninckrijcke:
Hy heerscht by Heydens: daer is geen gelijcke
In all' het aerdtsche volck: die Hem niet wijcke,
Na sijne Wet.
| |
[Folio D4r]
| |
 15 Sy sullen eten, die zijn rijck en vet,
En bidden, en all' wat in 't stof sich set,
All' wat sijn' ziel' niet houden kan, sal met
Neêr-bucken beven.
Haer zaedt sal sich in dienst van Hem begeven.
Het sal van stamm' tot stamm' zijn aengeschreven.
't Sal toe-gereeckent zijn van all' die leven,
En zijn verbreydt.
16 Sy sullen komen; Sijn' gerechtigheydt
Sal zijn verhaelt aen 't volck, en zijn geseydt,
Aen die geboren wordt, en uyt-geleydt
Sijn' Naem vol eere.
|
|