Davids psalmen

Psalm xix.

DE Hemel geeft ons stof
Tot Godes eer en lof:
't Uyt-spansel doet ons kondt,
Wat dat Sijn' handt vermach.
De dag aen elcken dag,
Die Hy van boven sondt,
Stort spreeckens overvloedt,
Van 't geen de Heere doet.
Elck nacht vertoont de eere,
De wetenschap, 't verstandt,
De wijsheydt en de handt
Van onse Godt, de Heere.

2    Daer is geen spraeck noch woordt,
Daer door niet werdt gehoort

[fol. C6v]

Des Hemels stemm' en leer;
Daer is geen volck noch landt,
Daer niet des Heeren handt
Gemerckt werdt, en Sijn' eer.
Des Hemels richt-snoer ging
Langs al de wereldts ring:
En Sijne redens vlogen
Aen alle wereldts endt,
Hy heeft daer in een tent
Gestelt voor Sonnen-oogen.

3    Die is de man gelijck,
Die treedt in 't huwelijck,
Die uyt sijn kamer gaet.
Snel is hy, als den Heldt,
Die hem tot loopen stelt,
Op 't padt der dageraet.

[fol. C7r]

Van 't eene Hemels oordt
Loopt hy tot 't ander voort,
Geduerig alle dagen.
Daer is geen eenig man,
Die sijne hitte kan
Ontvlieden of verdragen.

Pause.

4    Des Heeren Wet is goedt,
En die verquicking doet
Aen die mis-troostig leeft.
Mijn Godts getuygenis
Is seecker en gewis,
't Welck slechten wijsheydt geeft.
Mijn Godts gebodt is recht,
Sijn Wet verheugt Sijn knecht,
En vromer ingewanden.

[fol. C7v]

Gepuert is Sijn gebiedt,
Daer door men klaerlick siet
Met oogen der verstanden.

5    Die in Godts vreese gaet,
Is reyn, en hy bestaet
Van nu in eeuwigheydt.
Sijn' rechten allegaer
Zijn niet dan enckel waer,
En vol rechtveerdigheydt.
Van meerder waerd' dan 't goudt,
Ia 't geen men 't fijnste houdt.
Van grooter soetigheden,
Dan honich, honich-raet,
Is 't woordt, na 't welck Hy laet
Ons richten onse zeden.

6    Oock werdt daer door Uw' knecht

[fol. C8r]

Seer klaerlick onder-recht.
Al die het selfde doet,
En U wel dient, ô Heer,
Heeft groote loon en eer;
Gelijck in overvloedt.
Maer wie is doch de man,
Die recht begrijpen kan
Sijn' dwalingen en sonden?
Ach! maeckt my reyn als snee,
Van sonden, die ick dee,
Die wy niet mercken konden.

7    Houdt my in nedrigheydt,
En geeft de trotsigheydt
In my geen heerschappy.
Dan sal, ô Heer, Uw' knecht
Van herten zijn oprecht,

[fol. C8v]

Van overtreding vry.
Laet, 't geen mijn herte dacht,
En mondt heeft voortgebracht,
Uw' aenschijn wel behagen.
Heer, die mijn rotz-steen zijt,
En die my alle tijdt
Verlost van quade dagen.