Nieuwe wyn in oude le'erzacken

Liefde.

DIe om yet kleyns zich licht verstoort, / De liefde wert daer licht ghesmoort.

Een Prins is meer door liefd' bewaert, / Als door veel volck by een vergaert.

Daer liefde zelfs niet gaen en kan, / Daer zal zy kruypen of en d'an.

Koele liefde langhe houdt: / Heete liefde haest verkout.

Daer liefd' ontbreect, Daer haet in steect.

Bemint my weynigh, lief ghezel; / Maer mint my langh, dan is 't my wel.

Yet vremds, dat van een vriend geschiet, / De oogh van liefd' en ziet het niet.

Een jonghe liefd' in 't eerste ziedt, / Maer achter naer versmelt tot niet.

De liefde wert te recht verheven, / Als zijnd' het zout van 's menschen leven.

De vvellust haest ontsteeckt als vlas, / Maer gaet oock weder uyt zoo ras.

De liefde van een onderdaen, / Daer magh de Prince vast op-staen.

[p. 437]

In liefde mach wat honigh wezen, / Maer daer is veel meer gall' te lezen.

De heete liefde van een man / Verkout, als hy die bruycken kan.

Als liefjes hebben t' saem ghekeven; / Haer liefde krijght weer jeughd en leven.

De minnaers leven op haer zap, / En op haer gheyl' en dertel klap.

De liefd' is in 't beghinsel zoet, / Maer 't eynd is bitter als een roet.

De liefde is een zoete pijn, / Die altijds aigre-doux wilt zijn.

't Beghin van liefd' is heyligh dagh, / Maer 't eynd is niet als droef beklagh.

Dat yemant minn', en zy noch wijs, / En zal my niemant maken wijs.

De minnaers liefde wert ghevoedt, / Nu met wat zuer, dan met wat zoet.

Een minnaer, die van liefde ziedt, / En is zijn eyghen meester niet.

De liefd' en klimt niet, wat-men doet, / Maer daelt alleen, van bloed tot bloed.

Die met een ledigh hand wilt gaen, / En zal gheen voghels locken aen.

Gheveynsde liefd' en heeft gheen duer: / Haer zoet verandert licht in zuer.