Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

GHeen ampt zo kleyn van eenigh man, / Daer in men zich niet zoecken kan.

Wie draeghter erghens slimmer schoen, / Als vvel schoen-maeckers vvijven doen?

Elck in zijn ambacht is een dief, / Zijn neeringh streckt tot zijn gherief.

Waer vint-men een zoo konstigh man, / Die zonder vverck-tuygh vvercken can?

Gheen ambacht zoo ghering men doet, / Dat niet zijn eyghen meester voedt.

Een ambacht heeft een goude grond, / Wanneer ghy dat maer vast en kont.

Die daer een ambacht heeft gheleert, / Die heeft by nood, waer op hy teert.

Elck een zich met zijn ambacht moey: / Die roeyen can, vvel dat hy roey'.

. . . . Een ambachts-man, / Heeft waer van dat hy leven kan.

Een die zijn ambacht niet en can, / Zijn vvinckel sluyt, en blijfter van.

Nerghens is gheen zeker erf, / Daer men vast op bouwen derf.

Die krijghen wilt een rijcken boel, / Die moet verkeeren in 't ghevvoel.

By 't volck is neeringh, zey' de man, / Die mossels kruyde of en an,

En quam met zulcke goede re'en, / Met mossels in de kerck ghere'en.

In een bos te veel begaen, / Daer en vvert gheen jacht ghedaen.

In 't gheberght te veel begaen, / 't Iaghen is daer on-gheraen.

Elck van de jaer-merct spreect en schat, / Naer dat hy neeringh heeft ghehad.

Elck spreect en oordeelt van de mert, / Naer dat zijn waer verhandelt wert.

Zoect ghy van uw neeringh baet, / Neemt gheen grooter voor uw maet.

Kroonen winnen, stuyvers waghen, / Dat's een handel van behaghen.

Ghy loopt te ras, om vvel te slaen, / Fortuyn is moed' u naer te gaen.