Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

MAgher' peerden, on-ghedaen, / Doen den aers veel smerte aen.

Wrot van binnen, schoon van buyten, / Wilt die uyt uw' zinnen sluyten.

Schoonheyd zonder deughd, / Niet met al en deughd.

Indien het aenzicht schoonheyd mist, / Zy heeft haer schoonheyd in de kist.

Niet, daer-men oyt van heeft ghehoort, / Dat deughd en schoonheyd niet bekoort.

Schoon by de kaers, maer comt de dagh, / Gheen schoonheyd meer men zien en magh.

De schoonheyd is een fraey kasteel, / Dat aen-ghevochten wert van veel.

Wat schoonheyd oyt zoo vaste staet, / Die met de jaren niet vergaet?

De schoone mans, de galgh ten deel, / De schoone wijfs, het vuyl bordeel.

Vermetelheyd, een moedigh dier, / Dat is de schoonheyds kamenier.

Hy slacht de snippen, met een woord, / Een magher hooft, een vette poort.

Heete lever, roode neus, / En daer van het aenzicht bleus'.

In kleyne kasjes, zonder schijn, / De beste droguen dickwils zijn.

Het cleyne schaepjen, dat-men houdt, / Schijnt altijds jonck, al is het oud.

In 't kleyne hooft wert wel ghezeydt, / Dat dickwils groote wijsheyt leyt.

Het schurfdigh en onnuttigh hout, / Brenght vruchten voort, zoo goed als goud.

Hy zieter uyt in d'oogh van allen, / Al waer hy van de galgh ghevallen.

Veel voghels zijn van veren schoon, / Maer 't is maer uytterlicke thoon.

De swarte roock, al waert van d'hel, / Die zoeckt altijds het blanckste vel.

De roock, die uyt de schouwe slaet, / Altijds nae schoone lieden gaet.

Een lichaem van zijn zelven moy, / En heeft van doen gheen vremd ghetoy.

Gheen schip zoo schoon, of 't heeft een pomp, / Gheen lijf zoo schoon, of 't wert een romp.

Een lichaem met een vetten buyck, / Een magher gheest van kleyn ghebruyck.

Van 't cromme hout, Recht vier men bouwt.

Een lichaem teer, van dun ghespin, / Een kloeck verstand, en scherpe zin.

Zoo schoon niet, datmen over-prijst, / Noch oock zoo leelick, datmen yst.